Jutro chyba najważniejszy mecz w mojej kibicowskiej karierze i chyba ostatni taki ważny, bo już od jakiegoś czasu tak człowiek nie przeżywa tego jak wtedy kiedy miał 15 lat. Taka porażka z Interem 2010 bolała bardzo długo, z kolei nie wyjście z grupy z LM jakoś mną nie wstrząsnęło.
Dla mnie jutrzejszy mecz jest duuuuużo ważniejszy niż jakiekolwiek El Clasico, jakikolwiek finał LM (nawet te z udziałem Barcelony), jakikolwiek mecz reprezentacji Polski (w sumie to po Euro 2012 jakoś porażki Polski po mnie totalnie spływają) i jeśli dojdzie do karnych to raczej wyłączę TV.
Oczywiście jak ARG przegra to mnie tutaj nie będzie. Nie będę się dobijał jaskiniowcami, którzy czekali aż Dania wyjaśni tą mizerną ARG i czekali co rundę na jej potknięcie. Wiem, że będzie tutaj maaaaasa śmiechu, bo piłkarz który dał temu klubowi tak wiele - przegrał finał i płacze i będzie ostry najazd na kibiców Leo. To pewne. Czekali na to od samego początku.

Jak człowiek ma 20, 25 czy 30 lat to już nie jest to samo. Masz piłkarzy których uwielbiasz jak Pedri czy Gavi, ale to nie ma porównania z tym jak miałeś te 12 czy 15 lat. Dla mnie takimi idolami był Henry, Ronaldinho i właśnie Messi (+Xavi/Iniesta/Alves/Villa, ale już nie w takim stopniu jak ta 3). I jutro ten 3, zdecydowanie największy idol z całej 3 ma szansę na najważniejszy tytuł w piłce nożnej. Dla mnie ten człowiek jest jak superbohater i z racji tego, że nie mam jakiś poważnych problemów w życiu (zdrowie, rachunki, wygląd, praca, znajomi) ani też nie doczekałem jeszcze takich dni w życiu jak ślub, narodziny dziecka (z tych pozytywnych) czy śmierć kogoś bliskiego (z tych negatywnych) to jutrzejszy dzień będzie dla mnie albo najwspanialszym dniem w dotychczasowym życiu, albo tym najgorszym.