Oceny za mecz w Bilbao

Zbyt łatwo dopuszczał do dośrodkowań ze swojego sektora boiska. Ogólnie wespół z Albą pozwalali na zdecydowanie zbyt wiele rywalom. Po stronie minusów możemy zapisać Sergiemu stratę z 42. minuty, a także dopuszczenie do kąśliwego strzału Aduriza w 78. minucie. Na korzyść Roberto zaś działa interwencja z 9’, która zatrzymała groźnie zapowiadającą się akcję Los Leones, wykreowanie szansy dla Suareza w 25’ oraz wyjście z piłką i przekazanie jej Messiemu w 92. minucie, co skończyło się golem. Solidne zawody.

Rozpoczął odważnie, imponującym crossem do Luisa. W defensywie jednak kontynuował swoją „passę” - w 17. minucie dopuścił do niebezpiecznego strzału głową Aduriza, a dwie minuty później był zamieszany w najbardziej klarowną sytuację Basków w tym spotkaniu. Ta „setka” podziałała na Geri’ego jak zimny prysznic, ponieważ od tego momentu jego dyspozycja uległa poprawie – sprawiał wrażenie pewnego i skoncentrowanego. Naprawiał błędy kolegów (33’) i udanie ich asekurował (74’). Cieszy to, że potrafił szybko „wziąć się w garść”, jednak wciąż czekamy na całkowity powrót Pique do równej i wysokiej dyspozycji.

Najwięcej odbiorów w ekipie. Po raz kolejny decydował o sile formacji defensywnej, zaliczając ważne interwencje (blok w 14’, wygrany pojedynek w 57’). Niestety, w końcówce spotkania zaliczył dwa poważne błędy, które mogły zakończyć się zdecydowanie gorzej – najpierw źle wybijał piłkę (84’), a dosłownie chwilę później przegrał pojedynek z Adurizem. Drugi z rzędu występ, w którym Samuel ma momenty słabości. Oby ta „przypadłość” jak najszybciej go opuściła.

Nie miał łatwego życia z Williamsem. Bask niemal non stop uprzykrzał życie naszemu defensorowi i trzeba przyznać, że robił to dość skutecznie. Jednak największy błąd Jordi popełnił nieatakowany przez rywala, gdy w 19. minucie kompletnie zaspał i złamał linię spalonego o 1-2 metry, czym dopuścił do najgroźniejszej w spotkaniu sytuacji gospodarzy. Na szczęście, jeszcze przed przerwą nasz boczny defensor udanie podłączył się do akcji ofensywnej i zaliczył kolejną w sezonie asystę do Leo, czym częściowo „odkupił swoje winy”. Przeciętny występ.

Bardzo nierówny występ. Zdarzały mu się błędy, jak w 17. minucie, gdy zgubił krycie Aduriza czy w 53. minucie kiedy to stracił futbolówkę tuż przed własnym polem karnym. Z drugiej strony był aktywnym piłkarzem w rozegraniu, notując przyzwoity procent celnych podań. Do tego aktywnie działał w pressingu, notując odbiory na połowie rywala – ogólnie ustąpił w tej statystyce tylko Umtitiemu (10 odbiorów przy 11 Francuza). Nieźle, ale nie był to porywający spektakl w wykonaniu Sergio.

Nie był pierwszoplanową postacią tego spotkania, ale udało mu się „błysnąć” w kilku momentach.  Świetne, napędzające całą akcję dogranie do Messiego w 40. minucie, niezła współpraca z prawymi defensorami (25’ z SR, w 88’ z Semedo). Sam także próbował szczęścia (strzał w 24’). Na minus zdecydowanie za duża liczba strat – nie ryzykował aż tak bardzo, żeby można było zaakceptować ten fakt (tylko Leo miał ich więcej). 

Widać po nim dużą swobodę w operowaniu w środku pola Barcelony, co jest niezwykle imponujące. W 25. minucie uwolnił się od rywala niczym Xavi. Pokazywał świetne zgranie z Messim, co można było zauważyć przy akcji bramkowej w 36. minucie, a także chwilę później, gdy sfinalizował strzałem w poprzeczkę trójkową akcję z Argentyńczykiem i Rakiticiem. Występ w ofensywie podkreślił bramką zdobytą w końcówce spotkania. W defensywie niejednokrotnie przerywał akcję rywala dzięki odpowiedniemu ustawianiu się czy odpowiednim pressingu. Najlepszy piłkarz drugiej linii. Był niemal wszędzie.

Nastawiony ofensywnie, z zamiarem odważnego grania. Co prawda nie zanotował żadnego kluczowego podania, ale popełnił w meczu bardzo mało błędów. Poprawnie działała jego współpraca z Albą. W 26. minucie próbował przyspieszyć akcję, niestety nieudanie. W 48. minucie wykonał dobry ruch na wolne pole, ale po otrzymaniu podania od Leo „zadryblował się” w polu karnym, zwalniając akcję. Innym razem wyszedł na pozycję Messiemu i gdyby nie ofiarna interwencja defensora Athleticu, mógłby mieć sytuację strzelecką. W 53. minucie zgubił krycie Raula Garcii, które uderzył w poprzeczkę; w 71’ stracił piłkę w newralgicznym miejscu na własnej połowie – do tych dwóch sytuacji mamy największe zastrzeżenia. Solidnie, ale nic ponadto.

Ustąpił tylko fantastycznemu Niemcowi. Stanowi o sile ofensywnej naszego zespołu – to na nim spoczywa ciężar rozgrywania i strzelania bramek. W 21. minucie przeprowadził świetną akcję z Paulinho i Suarezem, ale zaliczył najprawdopodobniej jedno z największych pudeł w swojej karierze. W 36. minucie samemu rozpoczął akcję, którą finalnie zamienił na gola – ponownie rozegranie z Paulinho, szybki przerzut do Alby, podanie zwrotne i gol. Powinien skończyć mecz z asystą, ale ani Gomes, ani Suarez nie potrafili wykorzystać jego dograń. Świetnie rozprowadził kontrę na 2:0 – chyba tylko on mógł w takiej sytuacji zwolnić, aby nadać akcji właściwe tempo – GENIUSZ. 5 kluczowych podań, 5 udanych dryblingów. Lider.

Pierwszą godną zapamiętania akcją Suareza było zagranie piłki do Alby w 20. minucie w sposób przypominający podanie Larssona do Bellettiego w finale Ligi Mistrzów w 2006 roku – wyjście na pozycję, nawrót i posłanie piłki pomiędzy rywalami. Minutę później po jego odegraniu Messi uderzył w słupek. W 66. minucie udanym dryblingiem wykreował sobie dogodną okazję do strzelenia gola, ale jego strzał został zblokowany. Na minus niewykorzystanie kolejnej w sezonie strzeleckiej okazji w 92. minucie. Tylko dzięki dobitce Paulinho Barca zamknęła ten mecz. Średni występ, choć odnotowano zalążki lepszej dyspozycji.

W 88. minucie, mógł wycisnąć więcej z akcji, ale dośrodkował za szybko. Poza tym nie wykazał się niczym szczególnym, zatem bez oceny.