Oceny za mecz z Málagą

Kolejny mecz naszego portero na zero z tyłu, co jest niezwykle budujące, mając w pamięci „przygody” z poprzedniej kampanii. Pięć interwencji, które można scharakteryzować słowami „pewność” i „perfekcja”. Równa, wysoka forma i oby taki stan rzeczy utrzymał się jak najdłużej.

Jako defensor zanotował chyba jedno z najsłabszych spotkań w sezonie. Karygodna strata w 11. minucie, złe krycie wespół z Sergio w 30’ przy dośrodkowaniu oraz zaskakująco łatwo przegrany pojedynek 1 na 1 w 67. minucie. Przejście do drugiej linii wpłynęło pozytywnie zarówno na jego grę, jak i grę samej Barcy. W 73. minucie przeprowadził brawurową akcję, którą fatalnym pudłem sfinalizował Suarez. Chwilę później uczestniczył w dynamicznej akcji razem z Leo i Paulinho. Do końca spotkania popisał się jeszcze świetnym wejściem z drugiej linii w pole karne (79’) oraz kombinacją z Semedo, po której spróbował szczęścia z dystansu. Widać, że druga linia to jego żywioł i pozostaje nam wierzyć, że Ernesto Valverde coraz częściej będzie właśnie tam wystawiać naszego wychowanka.

Podobnie jak w przypadku Sergiego Roberto, był to jeden z najsłabszych meczów w ostatnim czasie. Dobra gra na wyprzedzenie, nieustępliwość, fizyczna dominacja – to pozostało. Niestety, doszły wyraźne momenty dekoncentracji, które skutkowały zagrożeniem pod naszą bramką (55’, 90+3’). Słabszy występ, lecz przewidujemy, że był to jednorazowy wypadek przy pracy. Odpoczynek z Murcią powinien zaprocentować w kolejnych, wymagających starciach.

Drugi z rzędu występ na plus. Duże brawa za walkę do końca w 2. minucie – mógł odpuścić, ale tego nie zrobił, co szczęśliwie dla nas (błąd sędziego) pozwoliło szybko wyjść na prowadzenie w spotkaniu przeciwko rywalowi, który nam wybitnie w ostatnim czasie nie leżał. Wydaje się, że coraz lepiej czuje barceloński futbol – gra odpowiedzialniej, w odpowiednim momencie potrafi zwolnić/przyspieszyć i podłączyć się do akcji ofensywnej (13’). W defensywie poza błędem z 4. minuty, bez zarzutu. Tak jak powiedział Valverde, Jordi jest  pierwszym wyborem, ale Lucas jest ważnym zawodnikiem pierwszego składu. Czekamy na kolejne (udane) występy.

Umiejętnie kierował pressingiem Barcelony i czytał grę, co niejednokrotnie pozwalało zespołowi odebrać piłkę na połowie rywala. Mniej widoczny, jeśli chodzi o błyskotliwe futbolówki z formacją ofensywną – zabrakło podań łamiących linię. Na dodatek, dwukrotnie dopuścił do niebezpiecznego strzału głową na naszą bramkę (w 30’ do spółki z SR i w 75’). Przeciętnie.

Kolejny występ „bez wyrazu”. W grze Chorwata brakuje dynamiki, przebojowości, które wprowadziłyby w jego poczynania nutkę nieszablonowości. Z wyjątkiem dwóch niezłych podań odpowiedno do Leo (53’) i Suareza (60’), trudno mówić o jakimkolwiek wkładzie Ivana w próby sforsowania zamku ustawionego przez zespół Malagi. W porównaniu z wprowadzonym Paulinho lub przesuniętym do pomocy Sergim, Rakitić wypadł po prostu blado. Wciąż czekamy na lepszą wersję Chorwata.

Wtórował Rakiticiowi w asekuranckiej i jednostajnej grze. Z uporem maniaka zagrywał piłki do tyłu, nie próbując wejść w choćby jeden drybling. Strzelił co prawda bramkę, ale poza tym nie pokazał absolutnie nic. W 30. minucie mógł wyjść sam na sam z bramkarzem, ale przegrał pojedynek bark w bark z obrońcą Malagi. W 41. minucie nieomal oddał to, co sędzia zabrał gościom - kompletnie odpuścił rywala, który na nodze miał piłkę na 1:1. Aktywności i zaangażowania nie można mu odmówić, ale w jego grze jest za mało piłkarskiej jakości. Słusznie zmieniony.

Piłkarsko i fizycznie wyglądał  naprawdę nieźle, jednak co z tego, skoro nie potrafił wykorzystać takiej sytuacji jak ta z 73’ po dograniu Roberto. Naprawdę, trudniej było w tej sytuacji nie trafić, ale Urus po raz kolejny pokazał, że „niemożliwe nie istnieje”. Od początku sezonu w średniej (lekko mówiąc) dyspozycji. Świadkami podobnej niemocy byliśmy na początku jego przygody w Barcelonie. Kiedy Luis się wreszcie przełamie na dobre? Na razie wygląda to tak, jakby wraz z odejściem Neymara odeszło także 50% Luisa.  

Z zaciągniętym ręcznym dalej jest jedyną konkretną opcją w ataku Barcelony. Przeprowadził dwie ładne indywidualne akcje (13’ i 38’), wykreował trzy szanse swoim kolegom, z czego jedna z nich stała się asystą (56’ i gol Iniesty). W środku tygodnia w końcu czeka go zasłużony odpoczynek po maratonie, w którym ciągnął zarówno formację ataku Barcelony, jak i Argentyny. Występ dobry, szkoda tylko, że był tak osamotniony.

Dwa kluczowe zagrania w 85. i 86. minucie robią wrażenie. To o dwa więcej od bardziej ofensywnie usposobionego Deulofeu. Poza tym 100% celności podań, jeden odbiór. Niezłe wejście. Ocena byłaby lepsza, gdyby nie chwile słabości w defensywie (90+1’ – za łatwo dał rywalowi oddać strzał).

Po wejściu Brazylijczyka płynność i dynamika akcji Barcy wyraźnie wzrosły. Już na „dzień dobry” uczestniczył w ciekawej akcji z Leo i Roberto. W 85. minucie zabrakło naprawdę niewiele do pomyślnego zakończenia efektownej dwójkowej akcji z naszą ‘10’. Chwilę później oddał groźny strzał, który z trudem bramkarz sparował na rzut rożny. Kolejna wykorzystana szansa.

W końcu mogliśmy zobaczyć Paco Alcacera na boisku, ale poza pojedynkiem z bramkarzem Malagi, który przerwał wątpliwy spalony nie odznaczył się niczym szczególnym. Bez oceny.