Oceny za mecz w Dortmundzie

Bramkarz notował dobre interwencje, ale rywale i tak byli wówczas na pozycji spalonej. Posłał kilka celnych długich podań, a przy rzucie karnym wyczuł intencje strzelca. Gra na przedpolu wychodziła różnie i po jednym z takich wyjść Barcelona straciła prowadzenie. Lekko powyżej oceny wyjściowej.

Przy Yamalu wyraźnie odżył i skuteczniej podłącza się do akcji ofensywnych. Miał swój udział przy golu dla Barcelony, a mógł mieć nawet asystę. W defensywie sprawował się dobrze, rzadko kiedy dawał się ogrywać i zaliczył sporo interwencji. Cieszy jego dobry mecz, po serii tych słabszych. 

Jeden z najsłabszych meczów wychowanka w barwach Blaugrany. Popełnił cyniczny faul we własnym polu karnym w momencie właściwie zerowego zagrożenia, czym natchnął gospodarzy do lepszej gry. Przy drugiej bramce źle ocenił sytuację i zrobił krok w przód, przez co potem nie miał już szans na pościg za rywalem. O dziwo w innych sytuacjach spisywał się dobrze, wygrał wiele pojedynków powietrznych i przerwał kilka groźnych ataków gospodarzy. Niestety, błędy przy bramkach skutkują taką, a nie inną oceną.

Miał szczęście, gdyż niejeden sędzia za takie łapanie w polu karnym przyznałby gospodarzom “jednastkę”. Rywale często mu uciekali, a cała formacja nie wyglądała na pewną. To on też niechlujnym podaniem rozpoczął akcję bramkową Borussi. Kiepsko.

Większość ataków Borussi przychodziła z przeciwnej strony, ale i tak może martwić postawa Alejandro. Jeszcze w pierwszej połowie dał się ograć 18-letniemu debiutantowi, z czego nieomal nie skorzystał Sabitzer. W ataku mniej widoczny niż jego vis-à-vis. Ciągle nie może odnaleźć formy, chociaż kontuzję ma już dawno za sobą. 

Lepiej od Pedriego, zaliczył kilka kluczowych krótkich podań, po których strzał oddawał Robert czy Yamal. Tytaniczna praca w defensywie, ilość i jakość odbiorów i przechwytów musiała zaimponować. Szkoda, że Barcelona tak oddała inicjatywę w drugiej połowie, bo ocena byłaby jeszcze wyższa.

Irytujący występ Pedriego, trudny do oceny. Mnóstwo strat, niecelnych podań i spowalniania akcji, kiedy była okazja do przyspieszenia. Jednocześnie właściwie jedyne progresywne podania kończyły się od razu bramkami. To on pod presją podawał do Olmo, który następnie asystował, to również on rozpoczął kontrę przed decydującą bramką Ferrana. Sumarycznie przez brak tworzenia zagrożenia i słabą kontrolę meczu (szczególnie w drugiej połowie) ocena jest jednak poniżej wyjściowej.

Najlepszy zawodnik z pola. Znów wiele akcji przechodziło przez niego, a on doskonale wiedział co robić z piłką. Piękne podania do Raphy, Kounde czy Ferrana, wiele udanych dryblingów. Czasami koledzy zdawali się go nie dostrzegać, kiedy był zupełnie niekryty, brakowało też jakości w jego uderzeniach, ale sumarycznie i tak pozostawił za sobą najlepsze wrażenie i gdyby nie pewien rezerwowy zgarnąłby z pewnością tytuł zawodnika meczu.

Kiedy Hiszpan złapie ciągłość i jest ustawiany w centralnej części boiska, to regularnie tworzy zagrożenie. Kapitalna asysta przy golu Raphy, do tego groźny strzał, który z trudem obronił Kobel. Jego technika użytkowa wiele razy się przydawała, kiedy pod presją potrafił samym przyjęciem gubić przeciwnika i przerzucać piłkę dalej. Zmieniony chyba tylko z powodu zarządzania jego siłami i zdrowiem.

Po raz kolejny w Lidze Mistrzów włącza tryb killera. Mógł strzelić nawet dwa czy trzy gole oraz zaliczyć asystę. Pewność siebie aż od niego bije, w akcji bramkowej mógł odegrać piłkę do niepilnowanego Yamala, ale sam doskonale wykończył akcję. Z pewnością kibice docenią jego próby wychodzenia na wolne pole, szkoda, że nie dostawał wówczas piłek za plecy obrońców. Zszedł z powodu skurczów, na szczęście obyło się bez kontuzji, bo nie wyobrażamy sobie linii ataku bez Brazylijczyka.

Jego poczynania ofensywne ograniczyły się właściwie tylko do strzału z zupełnie nieprzygotowanej pozycji. Malkontenci wypomną mu również sporo fauli w ofensywie i przegranych fizycznych starć z rywalami. Nie potrafił się urwać i znaleźć dogodnej pozycji. Wytrawni obserwatorzy dostrzegą również jego znikomą rolę w pressingu, gdzie wyżej od niego pracował nawet Olmo. Nie był to mecz Roberta, co również dostrzegł trener Hansi Flick, ściągając go dość wcześnie z boiska.

Zaliczył progres od ostatniego meczu, tym razem nie sprokurował 100% sytuacji dla rywali. Poza tym praktycznie same straty i przegrane pojedynki z przeciwnikami. Ponowne wystawienie go w roli 10 nie pomogło. 

Dobra zmiana, ale tylko ze względu na udział przy bramce. Po tym wydarzeniu kompletnie zniknął z radaru i można było odnieść wrażenie, że w ogóle nie pojawił się na boisku.

Brak oceny, grał za krótko.

Brak oceny, grał za krótko.