Zaskakująco chimeryczny w grze nogami. Choć słynie z niebywałej precyzji swoich podań i wyrzutów, co zresztą pokazał również w tym meczu (40., 51. oraz 82. minuta), to miał też kilka kiepskich wybić na aut, a także wprost do rywala (40., 72. oraz 77. minuta). Dodatkowo jego jedno wyjście na przedpole w 17. minucie nie nosiło w sobie znamion tak dużej pewności siebie, jak choćby to z 89. minuty. Ogólnie w tych aspektach mieliśmy do czynienia z dyspozycją sinusoidalną Niemca. Na szczęście na linii zaprezentował się wyśmienicie. Zaliczył kilka dobrych parad (31., 82. oraz 90 minuta), jednak absolutnie kapitalne było instynktowne przeniesienie nad poprzeczkę strzału Sabina po rzucie rożnym z 81. minuty - wielka klasa podobna do tej z meczu w Leverkusen. Przy straconym golu zupełnie bez szans. Bardzo dobrze z plusem.

Piłkarz walczący. Stoczył wiele pojedynków z Baskami na swojej prawej stronie i ogólnie wychodził z nich obronną ręką. Należy mu się zwłaszcza pochwała za interwencje z 7., 47. oraz 81. minuty. Niestety, kiedy miał podejmować decyzje w wyprowadzaniu piłki, to widzieliśmy zupełnie innego gracza - niepewnego (40. minuta), niedokładnego (63. minuta) i niestety raz zupełnie bezmyślnego (89. minuta). To właśnie ta sytuacja, kiedy podał piłkę wprost pod nogi San Jose obniża mu znacząco notę końcową. Składową jest również mocno przeciętna gra Brazylijczyka w ofensywie. Nie wspomagał wystarczająco partnerów, ograniczając się jedynie do nieudanego uderzenia z dystansu. Najsłabsze ogniwo w zespole.

Ostoja. Utrzymał koncentrację przez całe spotkanie, popełniając tylko jeden poważniejszy błąd w 47. minucie, kiedy to kiepsko się ustawił i nie zdołał przeciąć dogrania do Susaety. Poza tym kapitalny w swojej pewności zagrań. Odnotowaliśmy aż sześć wzorowych interwencji Gerarda (24., 28., 37., 45., 65. oraz 83. minuta), co w przypadku obrońców Barcelony nie zdarza się często. Wspaniale współpracował z Mascherano. W wyprowadzaniu piłki pokazał dużą odpowiedzialność i precyzję. Kiedy było trzeba spokojnie rozgrywał krótkimi podaniami, ale nie bał się również przerzutów. Najlepsze było jednak to, że jego pełna koncentracja pozwalała mu podejmować odpowiednie decyzje i nie bać się choćby wybicia piłki w trybuny, kiedy tylko sytuacja tego wymagała. Gdyby tylko grał tak za każdym razem... Wspólnie z Busquetsem na równi oceniamy jego wkład w zwycięstwo i dzielimy tytuły po równo.

W pełni dostosował się do poziomu Pique. To niesamowite jak w przypadku solidnej dyspozycji całego bloku defensywnego, potrafią się uwidocznić jego zalety (ustawianie się, czytanie gry, bezkompromisowość i przywódcza dominacja). Był trochę mniej zaangażowany od Gerarda w bezpośrednie interwencje, ale jemu też wyliczyliśmy pięć ważnych zagrań (26., 30., 47., 75. oraz 83. minuta). Zwłaszcza szybki odbiór i błyskawiczne dogranie do Busquetsa, który wypuścił w bój Munira mogło zrobić wrażenie. Minus za bardzo niepoprawne ustawienie się w 64. minucie, co Argentyńczykowi zdarza się bardzo rzadko - tym razem zaspał i tylko pozytywna dla Barcelony interpretacja słabego tego wieczoru arbitra liniowego uchroniła ter Stegena przed sytuacją sam na sam. O "wycięcie" Aduriza i żółtą kartkę trudno mieć pretensje - ważne, że zawodnik nie przeszedł, zgodnie z podstawową zasadą obrońcy. W wyprowadzeniu piłki Jefecito utrzymał bardzo dobry poziom. Brawo.

Ten chłopak to fenomen. Oczywiście od razu było widać, że lewa strona zupełnie mu nie leży, jednak miał w sobie na tyle odpowiedzialności, dyscypliny taktycznej i inteligencji boiskowej, że zminimalizował możliwość popełnienia przez siebie błędów. Pomimo tego, że grał bardzo zachowawczo w ofensywie i bardzo rzadko można było go znaleźć pod polem karnym Herrerina (przez co nota nie może być zbyt wysoka), to nawet wtedy potrafił błysnąć dobrym podaniem na za linię obrony do Neymara w 32. minucie. W defensywie bardzo solidny. Dobre interwencje w 7., 23. oraz 52. minucie tylko to potwierdzają.

Rozpoczął trochę nerwowo i wydawał się być zaskoczony dominacją Basków w środku pola. W 23. minucie nie wyszło mu nawet podanie sztuczką techniczną z przełożeniem, co jest jego zagraniem firmowym. Na szczęście kilka minut później wszystko w grze Sergio zaskoczyło i mogliśmy oglądać kolejny koncert z maestro w roli głównej. Razem z Pique i Mascherano stanowił kapitalny mur w środku pola, którego piłkarze z Bilbao w żaden sposób nie potrafili naruszyć. Z pomocą musiał im przyjść dopiero Alves. Nasz wychowanek zanotował, podobnie jak wspomniana dwójka stoperów, wiele udanych interwencji w defensywie (34., 41., 62., 73., 77. oraz 93. minuta). Co jednak wyróżnia go najbardziej, to połączenie jakości w obronie z kreatywnością. To właśnie on w 47. minucie podał idealnie do Munira, którego obowiązkiem było pozytywne wykończenie akcji - to zagranie powinno stać się asystą. W takich meczach w pełni uwidacznia się klasa Sergio. Skoro kibice wybrali Pique jako swojego Zawodnika Meczu, to my wybieramy Sergio, tak żeby obaj byli docenieni.

Ostatnie trzy mecze Ivan rozegrał na ocenę minimum bardzo dobrą. Teraz było gorzej, ale tylko trochę. Owszem, nie można mu odmówić klasycznej dla niego dyscypliny w środku pola i asekuracji partnerów, jednak konkretów nie było w tym meczu zbyt wiele (jedynie przechwyty w 41. oraz 69. minucie). Na plus na pewno świetna asysta przy golu Munira - dogranie wymierzone na centymetry. Poza tym warto zaznaczyć podanie krzyżowe do Neymara z pierwszej połowy, po którym sędzia niesłusznie odgwizdał spalonego - nie ma ono wpływu na ocenę, ale uwypukla kreatywność Chorwata. Ocena Rakiticia nie może być zbyt wysoka ze względu na jego kiepskie zachowania w przynajmniej dwóch dobrze zapowiadających się akcjach (49. oraz 68. minuta) - niedokładne lub nieprzemyślanie podania, które Baskowie z łatwością przejęli. Mimo wszystko dobrze z plusem.

Najlepszy zawodnik przednich formacji, choć akurat w tym meczu poprzeczka nie była najwyżej zawieszona. Andres świadomy swojej odpowiedzialności w tym spotkaniu, przez pełne 90 minut był pod grą, co oczywiście musiało kończyć się niekiedy stratami (34. oraz 44. minuta). Najbardziej boli jednak fatalny kiks z 32. minuty przy próbie oddania strzału po podaniu Neymara. To była idealna sytuacja, po której powinien paść gol - skończyło się, jak się skończyło i obniża to ocenę końcową Iniesty. W ofensywie warto jeszcze odnotować dobre zagrania naszego kapitana - podanie z 37. oraz akcję z 70. minuty. Specjalne wyróżnienie artystyczne za wyjście z opresji sprzed własnego pola karnego - trzech miniętych Basków na dużym ryzyku - najważniejsze, że skutecznie i pięknie zarazem. W defensywie plus za interwencję z 63. minuty.

Casus spotkania z Espanyolem z delikatnym progresem. Na wstępie jednak warto zaznaczyć, że widać w tym chłopaku pewien potencjał, ale tylko na pozycji typowej "9". Munira trzeba koniecznie pochwalić za sposób wykończenia akcji bramkowej. Nie była to prosta sytuacja, wręcz przeciwnie. Ostro bita piłka, którą nasz wychowanek musiał atakować wślizgiem, to jeden z najtrudniejszych typów wykończeń stosowanych przez snajperów - tym razem z konieczności. Później gra Munira dzieli się na dwa aspekty: umiejetność wychodzenia na pozycje i zachowywanie się w dogodnych sytuacjach. Ten podział widać najlepiej przy okazji sytuacji z 45. oraz 47. minuty. W jednym i drugim przypadku Hiszpan świetnie urwał się obrońcom, jednak później zastosował najgorsze z możliwych rozwiązań, prezentując słabą próbę przelobowania Herrerina i w dość kompromitujący sposób przegrywając pojedynek biegowy z Leukem. Poza tym nie odnotowujemy żadnych większych zasług czy błędów Munira.

Tym razem jego umiejętność przytrzymania piłki, zastawienia i się i przede wszystkim chłodna głowa, okazały się nieodzowne. W świetnym stylu brał na siebie ciężar gry, w odpowiednich momentach blokując futbolówkę i prowokując faule rywali. Jednocześnie nie zapominał o uruchomieniu swojego arsenału ofensywnego, kiedy to najpierw w 18. minucie wypuścił w bój Rakiticia, skupiając na sobie uwagę aż trzech defensorów ze stoperem Laporte na czele (0:1), a później posyłając idealną długą piłkę do Munira w 45. minucie, którą niestety młody zmarnował. Jedyny minus za niedokładne podanie w grze w trójkącie w 2. minucie, które dało szansę Baskom na wyprowadzenie ataku. Wydaje się być stworzony do trudnych spotkań.

W pierwszej połowie bardzo użyteczny. Mając świadomość spoczywającej na nim odpowiedzialności od samego początku wziął na siebie ciężar gry, pokazując dobre akcje (3. minuta), strzały (15. minuta) oraz kluczowe podania. Powinien mieć asystę na koncie, jednak we wspomnianej sytuacji z 32. minuty, po jego świetnym zagraniu Iniesta fatalnie skiksował. Po przerwie prezentował się dużo słabiej i mogliśmy zaobserwować w jego poczynaniach pewnego rodzaju dychotomię. Z jednej strony prowokował Basków niektórymi zagraniami, a z drugiej mając na uwadze możliwość ostrego reważu z ich strony, unikał efektywniejszych prób, które prezentował w pierwszej połowie. Po prostu zniknął z radaru i pojawiał się, kiedy dostawał kuksańca lub przekładał futbolówkę, drocząc się z rywalami. Mimo wszystko brawa za wykorzystanie łańcucha błędów Basków w 25. minucie. Ten gol był prezentem, ale Neymar znajdował się na czas w odpowiednim miejscu. Brawo.

Powoli stabilizuje się nam obraz Aleixa w Barcelonie. Jest uniwersalny, szybki i co najważniejsze bardzo przydatny w ofensywie. Baskowie mieli problem z zatrzymaniem jego szarż, czego przykładem może być sytuacja z 67. minuty - świetne odegranie do Munira i próba wyjścia "na klepkę" ostro zatrzymana przez Etxeitę. Z drugiej strony możemy zaobserwować braki naszego letniego nabytku w defensywie. O ile nieźle zachował się w 88. minucie w starciu z Laporte, prowokując jego faul, to już nieupilnowanie Sabina przy pamiętnej główce z 81. minuty po rzucie rożnym nie stawia dyspozycji obronnej Vidala w najlepszym świetle - nota w dół. Powinien sukcesywnie poprawiać się w tym aspekcie.

Jego wejście idealnie obrazuje sytuacja z 80. minuty, kiedy to próbując wybić piłkę z dala od pola karnego, uderzył ją nieczysto - futbolówka powędrowała w trybuny na wysokości pola karnego Barcelony. Poza tym nie odnotowaliśmy żadnego wartego odnotowania zagrania Brazylijczyka. Nota wyjściowa.

Czyżby to był pożegnalny mecz Sandro w barwach Blaugrany? Ciężko cokolwiek napisać o krótkim występie młodego napastnika. Nie brał udziału w zbyt wielu akcjach ze względu na przewagę Athleticu w końcówce meczu, jednak w jednej sytuacji zachował się źle. Chodzi konkretnie o 82. minutę i zmarnowanie doskonałego wyrzutu ter Stegena. Sandro dobrze przyjął piłkę, ale później zbyt optymistycznie wycenił swoje walory szybkościowe, łatwo przegrywając pojedynek z Lekuem. Szkoda, bo Neymar po drugiej stronie był świetnie ustawiony - trzeba było najpierw popatrzeć, ale ta cecha wyróżnia najepszych.