Zaskakująco miał bardzo mało pracy. Kiedy już jednak zdarzyło się, że piłka była w jego zasięgu, interweniował bardzo pewnie, jak chociażby przy dośrodkowaniu do Alvaro, centrostrzale Valverde czy zagraniu wzdłuż linii końcowej Viniego. W grze nogami poprawnie, jego długie piłki grane w boczne sektory boiska mogły się podobać i pozwalały skutecznie omijać pierwszą linię pressingu gospodarzy.

Powtarzalność Urugwajczyka jest imponująca. Od początku zaczął twardo i dał do zrozumienia rywalom, że nie będą mieli łatwego dnia. Kiedy ogląda się Ronalda w grze na tle dynamicznego Viniciusa wydaje się to dziecinnie łatwe. Nic bardziej mylnego, co musi zostać odpowiednio uwzględnione w ocenie pomeczowej, która jest bardzo wysoka.

Często zmieniający fryzury i pozycje na boisku. Francuz zagrał jedno z najlepszych spotkań w barwach Barcelony, co może sugerować, że ostatni spadek formy mógł wynikać z przemęczenia. Wypoczęty Jules przyciągał dośrodkowania Realu niczym magnes i pewnie ekspediował je poza pole karne. Skutecznie też asekurował Marcosa w akcji Modricia w 1' spotkania i blokował strzał Benzemy.  Zawodnik meczu według Redakcji. 

Wielu kibiców zwątpiło w sukces drużyny, gdy okazało się, że do składu desygnowany został rosły Hiszpan w miejsce odczuwającego dyskomfort Christensena. Podczas meczu Marcos udowodnił jednak swoją przydatność dla drużyny i razem z kolegami z formacji defensywnej stworzył mur nie do przejścia. Zaliczył mnóstwo interwencji i właściwie jedyny błąd popełnił na samym początku spotkania, opuszczając przedwcześnie swoją strefę.

Ciężko ocenić go wyżej z uwagi na doskonałą grę kolegów, którzy wystawieni na liczne próby przez przeciwników popełniali mniej błędów. Głęboko cofnięta Barcelona rzadko wyprowadzała kontry, ale raził brak podłączenia się do nich szybkiego wychowanka. Nie ustawił się też najlepiej przy kilku sytuacjach, a najbardziej pamiętne z nich dotyczą uderzającego bez krycia Carvajala oraz strzelającego z pozycji spalonej Benzemy.

Odbiór tego meczu w wykonaniu Frenkiego jest jednoznaczny. W warunkach, jakie zaproponował rywal, czuł się doskonale. Brał największy udział w wyprowadzeniu piłki, scalał wszystkie trzy formacje, walczył fizycznie, a wręcz zapaśniczo z rywalem i zostawił serce na murawie. Do tego w końcu dołożył odpowiedzialność i nie zaliczał niewymuszonych strat. Holender jest ostatnio w dobrej formie i jedyne czego mu brakuje, to odrobinę liczb w ofensywie. Czekamy.

Solidny mecz nowego rekordzisty Klasyków. W nielicznych momentach posiadania piłki przez Barcelonę umiejętnie nią operował i nie zaliczał strat. Doświadczenie i spokój oraz centymetry przy dośrodkowaniach, to główne cegiełki do sukcesu drużyny w tym spotkaniu, które dołożył od siebie kapitan. 

Kiedy drużyna skupia się na obronie i tworzy tak mało sytuacji, kluczowym aspektem staje się skuteczność. Iworyjczyk, szczególnie w ofensywie, był tam gdzie być powinien i przy odrobinie szczęścia powinien cieszyć się z dubletu. Brakowało mu czasami dynamiki i agresji w doskoku, do tego w dość naiwny sposób po raz kolejny łapie żółtą kartkę za niepotrzebne ruchy rękami. Czas Francka pod nieobecność Pedriego trwa, a jego forma rośnie.

W obliczu takich problemów kadrowych wśród najskuteczniejszych i najbardziej kreatywnych członków kadry, koledzy pokładali w nim nadzieję w kwestii ofensywnych poczynań i często szukali go podaniami. Po raz kolejny jednak nie udźwignął meczu, a pozostawiony na desancie wraz z Ferranem niewiele mógł zrobić. Nie przypominamy sobie żadnego udanego dryblingu czy zagrania na połowie przeciwnika, za to mnóstwo strat i zepsutych akcji, jak chociażby wyłożenie piłki Torresowi na sam na sam. Brawa za walkę w obronie i tutaj trzeba wyróżnić wślizg w polu karnym przy walce z Nacho oraz wywalczoną żółtą kartkę. Uratowało to Brazylijczyka przed jeszcze niższą oceną.

Podobnie jak Kessie, był tam gdzie być powinien i przy dobrych wiatrach skończyłby mecz z dwoma asystami i golem, będąc większość spotkania praktycznie poza grą. Niestety został tylko z trzema kluczowymi podaniami (dodatkowo dośrodkowanie na głowę Gaviego), co i tak jest istotne z perspektywy wyniku i trzeba to docenić. Brawa za efektywność, czyli coś, co od meczu z Cadiz Hiszpan regularnie dostarcza drużynie.

Najmłodszy uczestnik meczu mógłby swoją intensywnością i pasją obdarować pół składu i dalej pewnie miałby ich nadmiar. Brakuje mu jednak doświadczenia i opanowania, co w meczach na styku, na gorącym terenie, jest bardzo cenne i może kosztować drużynę nawet odpadnięcie z rozgrywek. Tym razem Hiszpan może podziękować sędziemu za dość łagodne potraktowanie jego ewidentnych przewinień. Niestety poza tym za mało w kreacji. Nie potrafił długimi fragmentami utrzymywać się przy piłce, wielokrotnie ja tracąc.

Gdyby Xavi wystawił go na pozycji stopera, to za taki blok zostałby pewnie kandydatem do zawodnika meczu. Niestety Ansu miał pełnić zgoła odmienną rolę, z której się kompletnie nie wywiązuje. Można go pochwalić za poruszanie się po boisku i szukanie wolnych przestrzeni bez piłki, ale to by było na tyle. Najzagorzalsi kibice Barcelony nie pamiętają już nawet, kiedy ostatnio Hiszpan zapisał się protokole meczowym jakąś bramką lub asystą. Wiele pracy przed naszą "dziesiątką".

Bez oceny.