Mimo wpuszczonych dwóch bramek, dobry mecz Niemca. Nieznacznie jego konto obciąża pierwsze trafienie Muniaina, gdzie podobnie jak reszta obrony spodziewał się dośrodkowania i dostał klasyczną piłkę "za kołnierz". Plusy należą się jednak za obrony z 32' i 45' oraz fantastyczną interwencję po strzale Williamsa w 52'. Jeden z pewniejszych punktów Barcy w czwartkowy wieczór, co jednak nie stanowi wielkiego wyróżnienia, bo skala porównawcza nie była przesadnie zróżnicowana...

Słaby występ weterana barcelońskiej defensywy. Co i rusz narażał zespół na groźne ataki rywala, bezmyślnie tracąc piłkę przy jej wyprowadzaniu. W 17' minucie nieomal sprezentował Muniainowi kolejną bramkę, niecelnie podając w kierunku Busquetsa. Ogółem Brazylijczyk zanotował aż 23 straty, i choć z pewnością część z nich można by wkalkulować w ofensywny aspekt gry bocznego obrońcy, to jednak liczba ta powinna być dużo mniejsza. Jednak i przy nazwisku Alvesa warto odnotować plusa w postaci asysty przy wyrównującym golu Pedriego. Nie każdy zawodnik w tak ważnym momencie zdecydowałby się na tak ekwilibrystyczne i ryzykowne zagranie. Ryzyko, w małej co prawda mierze, ale... opłaciło się, stąd ocena nieco wyższa niż jego partner z drugiego boku obrony

Zwykle nie do przejścia w pojedynkach jeden na jednego, emanujący pewnością i spokojem Araujo tym razem nieco się przeliczył. Z pewnością zadania ie ułatwił mu rozgrywający jeden z najlepszych meczów w karierze Iker Muniain, którego nie sposób było upilnować, tym bardziej gdy Alves wypuszczał się na wycieczki do przodu. Urugwajczyk zaliczył 5 odbiorów, ale też aż 15 strat, często wynikających z wysokiego pressingu Basków, którzy podchodząc blisko pola karnego Barcy zmuszali jej stopera nawet do wykopywania piłki w aut. Nie była to najlepsza wersja Ronalda, acz można rzec że poziomem dostosował się po prostu do reszty kolegów z zespołu.

Podobnie jak jego partner ze środka obrony, Gerard nie do końca nadążał za wysokim tempem rozgrywki i szalonym pressingiem gospodarzy, którzy jak mogli utrudniali mu wyprowadzanie piłki. Wygrywał sporo pojedynków z Raulem Garcią, jednak jest to zawodnik mocno pod formą, więc przysłowiowe "nakrycie go czapką" dumy Pique nie przynosi. Podobnie jak brzydki faul z 76', po którym przy mniej pobłażliwym arbitrze mógł nawet wylecieć z boiska. Trudno ocenić sytuację przy golu na 2:1 dla gospodarzy, bo o ile Pique był blisko piłki i mógł próbować ją wybić, to jednak zła pozycja względem piłki i szybki wyblok Inigo Martineza szybko uniemożliwiły mu właściwą interwencję. Stąd też, summa summarum dość niska ocena stopera Barcy.

Występ nie tyle do zapomnienia, co do przeanalizowania i odesłania na ławkę/trybuny na najbliższych kilka spotkań. Jordiemu zdarzyło się już sporo słabych spotkań w tym sezonie, ale często zwalano to na karb braku Leo Messiego i potrzeby odnalezienia się na nowo w grze ofensywnej. Problem w tym, że ani w ataku, ani w obronie Jordi nie zapewnia drużynie właściwego poziomu. Niczym dziecko objeżdżał go młodziutki Williams, później w jego sektorzy pojawiał się również Berenguer, którego Jordi TEŻ nie był w stanie upilnować. Przez brak zmiennika na poziomie prawdopodobnie ujrzymy Albę już w niedzielę, jednak fakty są takie że na dziś to właśnie Alba powinien być zmiennikiem innego zawodnika. 

W słabo funkcjonującej w czwartek Barcelonie Pedri był jednym z niewielu, którzy dawali powody do optymizmu i wręcz przyjemnie patrzyło się na jego grę. Wysoki procent (93%) celnych zagrań, aż trzy kluczowe podania i piękny, wyrównujący stan meczu gol w końcówce. Szkoda że koledzy Kanaryjczyka nie dostosowali się do jego poziomu, bo przy odrobinie więcej woli walki i zaangażowania spokojnie cieszyliby się z awansu do ćwierćfinału. 

Patrząc czysto na statystyki - 90% celnych podań, 10 odbiorów, 6 udanych przerzutów... Można by rzec, że był to nawet udany występ Busquetsa. Jednak rzeczywistość była nieco inna, a najlepszym jej obrazem była totalna niemoc Barcy w środku pola, gdzie Busi wyraźnie nie był w stanie znaleźć sobie miejsca przy zagęszczonym kryciu i pressingu ze strony Athletiku. Równie mało można powiedzieć o jego grze do przodu, a właściwie jej braku, ponieważ nikt z trójki Jutgla-Ferran-Abde nie doczekał się choć jednego uruchamiającego podania od pivota Barcy. Po raz kolejny widoczne były braki szybkościowe i fizyczne, których tym razem nie był w stanie zniwelować swoimi atutami czysto piłkarskimi. Dla sprawiedliwości oddajmy jednak, że to Busi zaliczył asystę przy trafieniu Ferrana, choć nie ukrywajmy - 99% zasług trafiło do napastnika Barcy, który popisał się fenomenalnym uderzeniem. 

Młodego pomocnika Blaugrany zaczyna powoli dotykać syndrom Pedriego z poprzednich rozgrywek, gdy grając zbyt wiele meczów pod rząd momentami często znikał z placu gry. Jak inaczej wytłumaczyć absolutny brak kluczowych podań, przerzutów i zaledwie jeden faul? Słynący ze swej nieustępliwości i często wręcz agresywnej gry Gavi tym razem niemal bez walki oddał środek pola rywalowi, koncentrując się na bezproduktywnym prowadzeniu piłki i podaniami do najbliższego kolegi. Mały plus, podobnie jak przy Busim, za udział w rozegraniu piłki przed golem Ferrana. Akcja niczym trening w przysłowiowego "dziada". I tylko szkoda, że na jednej takiej akcji się skończyło...

Piękne, debiutanckie trafienie nieco osłodziło nowemu nabytkowi Barcy porażkę. Postawa przybysza z Manchesteru mogła się jednak podobać nie tylko ze względu na to trafienie. Ferran był bardzo aktywny, często pokazywał się do piłek na skrzydle, próbował dryblingów, wbiegał w pole karne przy dośrodkowaniach. Niestety, większość akcji kończyła się na próbach właśnie, bo ewidentnie brakowało mu zgrania z kolegami. Stąd często był łapany na spalonym lub minimalnie spóźniał się do podań. Najbardziej szkoda akcji ze 107', gdzie zdobył gola na 3:3, ale sędzia słusznie odgwizdał pozycję spaloną. Delikatny plus przy Ferranie z nadzieją, że przy lepszym zgraniu i wytrenowaniu schematów pokaże pełnię niemałego potencjału.

Bezbarwny występ. Jak na kogoś, kto wystąpił na pozycji środkowego napastnika i nie zdołał nawet oddać strzału na bramkę, wręcz kompromitujący. Kilkukrotnie pokazywał się pomocnikom do zagrania i odegrania piłki, ale na tym koniec. Ewidentnie nie udźwignął ciężaru spotkania, znikając w tłumie. Dodatkowo dwa razy dał się złapać na spalonym. Występ niejako z konieczności, co najlepiej podsumowało zejście z boiska po godzinie gry i pojawienie się na nim Ansu Fatiego.

Podobnie jak Jutgla, zniknął z radaru w czwartkowy wieczór, zaliczając zero strzałów, kluczowych podań oraz jeden udany drybling. To za mało jak na kogoś, kto aspiruje do bycia choćby rezerwowym skrzydłowym w Barcelonie. Do tego dochodzi spora liczba strat, bo aż 6. Nie rozumiał się z Albą, po zmianie skrzydła równie słabo wychodziła mu współpraca z Alvesem (nawet mając na względzie fatalną tego dnia formę obu wspomnianych graczy). Występ jak najbardziej do zapomnienia.

Wszedł na plac gry za słabego Ez Abde, jednak nie wpłynął w sposób znaczący na jakość budowanych akcji. Zaliczył sporo strat jak na siebie, choć wpływ na to mógł mieć fakt, że niezrozumiałą decyzją trenera grał w pobliżu linii bocznej, często musząc wikłać się w dryblingi lub oddawać piłkę do tyłu. W późniejszej fazie meczu pojawiał się już w środku pola i wyglądało to nieco lepiej, acz wciąż nie był to Nico grający na świeżości i luzie, znakomicie chroniący piłkę. Czyżby i jego powoli dopadał dołek formy?

Do spółki z Jordim Albą najgorszy występ w czwartkowy wieczór, a grał przecież dopiero od 60. minuty... Dość szybko, bo w 72' mógł popisać się wspaniałą asystą do... Nico Williamsa, niecelnie podając i stwarzając Athletikowi wspaniałą okazję do kontrataku. Podobny błąd przytrafił mu się również kilka minut później, jednak w żadnym z przypadków nie zakończyło się to trafieniem gospodarzy. I w zasadzie uratowało go to od wiadra pomyj, które wylało się na Jordiego Albę. Aż pięć strat i kompletnie bezbarwny występ Holendra, który coraz śmielej zaczyna dawać trenerom i dyrekcji klubu sygnały, że być może przydałaby mu się zmiana otoczenia latem.

Kolejna próba powrotu po kontuzji i kolejny jej nawrót... W przypadku tego chłopaka trudno mówić o zwyczajnym pechu. Od początku dało się zauważyć jego brak rytmu, jednak mimo tego starań i zaangażowania z jego strony absolutnie nie zabrakło. Sama jego obecność i ustawianie się w ataku zdecydowanie ułatwiło kolegom budowanie akcji, choć zbyt mało zależało tylko od niego. Przed nim kolejna dłuższa pauza - miejmy nadzieję, że już ostatnia...

Choć wszedł w 96. minucie za Ansu i miał 25 minut na pokazanie swych możliwości i ambicji, totalnie zmarnował tę okazję. Na pewno nie pomógł mu brak rytmu meczowego (zagrał po raz pierwszy od porażki z Bayernem w Lidze Mistrzów) oraz zupełnie nie jego pozycja, czyli lewe skrzydło. Fakty są jednak takie, że odstawał ze wszystkim - przyjęciem, dynamiką, dryblingiem... W ten sposób na pewno nie zamiesza w planach Xaviego co do jego osoby.

Grał dość krótko, bo zaledwie drugą połowę dogrywki, ale na pewno nie wspomni zbyt dobrze powrotu po kontuzji. Raz faulował, raz był faulowany - i to w zasadzie tyle.