Nie zawinił przy golu, nie popełnił też rażących błędów w rozegraniu, choć kilka razy zdarzyło mu się wsadzić Busquetsa czy Coutinho na przysłowiową minę, z reguły jednak kończyło się tylko na delikatnych palpitacjach u kibiców Barcy. Przy golu raczej bez szans, zasłonięty przez Pique nie mógł skutecznie interweniować. Mały plusik za czujność po strzale Trejo z połowy boiska na początku spotkania.

Kolejny bardzo dyskretny mecz wychowanka. W pierwszej części spotkania udawało mu się skutecznie zablokować prawą stronę do spółki z Destem, jednak po raz kolejny wysuwa się tu zarzut braku kreatywności z przodu. W zasadzie nie istniała jego gra wzajemna ze skrzydłowym Barcy, przez co Amerykanin często bywał osamotniony z przodu i w konsekwencji tracił piłkę.

Współwinowajca gola. Miał aż zanadto czasu, by powstrzymać Falcao przy akcji bramkowej, jednak zamiast tego pozwolił Kolumbijczykowi wkręcić się w ziemię i przymierzyć tuż obok słupka. Poza tym bardzo niepewny w obronie, kilkukrotnie dał się ograć zawodnikom Rayo, nienajlepiej wyglądał też pod względem szybkościowym. Ratuje go jak zwykle skuteczność w powietrzu - wygrał kilka ważnych pojedynków.

Jako stoper miał chyba największy udział w rozegraniu piłki od tyłu, wymienił najwięcej (90) podań w zespole, na całkiem niezłym procencie celności. Co jednak z tego, gdy statystyka przechwytów świeci pustkami, zaś udane interwencje Erica w powietrzu można by policzyć na palcach jednej ręki. Jak zwykle nie istniał również w pojedynkach fizycznych, których wyraźnie zresztą unikał. 

Bezbarwne zawody lewego obrońcy Barcy. Dość napisać, że pierwsze groźne dogranie w pole karne zaliczył w okolicach 87' minuty. Widać było, jak bardzo brakuje mu kompana do kombinacyjnej gry na skrzydle w postaci Ansu. W obronie niepewny, zdecydowanie pozwalał na zbyt wiele Palazonowi. 

Tak naprawdę jedyny zawodnik Blaugrany, który zasłużył na pochwałę za środowy mecz. Bardzo aktywny w środkowej strefie, co i rusz pokazywał się do rozegrania u boku Busquetsa, od którego był jednak dużo bardziej dynamiczny. Świetna akcja w 16' i prostopadłe podanie do Aguero, niestety odrobinę za mocne. Kilka razy fenomenalnie obracał się z rywalem na plecach i jako jedyny pomocnik był w stanie wygrać pojedynki jeden na jeden, tworząc tym samym przewagę. Aż żal, że skończył ten mecz z zerowym dorobkiem jesli chodzi o kluczowe podania, asysty lub bramki.

Z piłką przy nodze wyglądało to jeszcze jako tako, przynajmniej do 30', kiedy jego strata zakończyła się akcją bramkową dla gospodarzy. Od tego momentu Busi stał się nieco elektryczny, co najlepiej obrazuje statystyka strat (9), dość wysoka jak na stały poziom pivota Barcy. W drugiej połowie odzyskał nieco rytm, jednak posłał zbyt mało otwierających podań i przerzutów, by choć częściowo zmazać swą winę za straconą bramkę.

Z dużej chmury mały deszcz. Cou co i rusz brał na siebie ciężar rozegrania, pokazywał się do piłek Albie i Ericowi, jednak skutek tego był mizerny. Miał olbrzymi problem z szybkim podejmowaniem decyzji, co sprawiało, że zanim zdołał odegrać piłkę miał już na plecach dwóch, czasem trzech piłkarzy Rayo. Notorycznie spóźniony, faulował rywali w walce o piłkę, co kosztowało go żółtą kartkę w 52'. 

Po raz kolejny mógł zdobyć bardzo ważnego gola, jednak podobnie jak w niedzielę nie zdołał nawet trafić w bramkę. Kilka ciekawych dryblingów po prawej stronie z reguły kończyło się dośrodkowaniami, które zatrzymywały się na pierwszym, góra drugim obrońcy. Brak skuteczności w akcjach z 22' i 26' tylko potwierdza, że na skrzydle Amerykanin gra głównie z konieczności, tudzież z chęci Ronalda Koemana do innowacji taktycznych. U nowego trenera powinien raczej wrócić do bloku obronnego.

Z trójki atakujących do Argentyńczyka zdecydowanie można mieć najmniej pretensji. Jak na zawodnika wracającego do rytmu gry po niemal pół roku nieobecności był bardzo aktywny, kilka razy ciekawie pokazywał się do piłek prostopadłych (vide podanie Nico w 16'), gorzej było jednak z dynamiką. Kilkukrotnie próbował strzałów (55', 97'), zabrakło jednak dokładności. Ku zaskoczeniu wielu, rozegrał mecz w pełnym wymiarze czasowym, co dobrze rokuje na najbliższe tygodnie jeśli chodzi o dostępność Kuna. Nie jest to Aguero z tak zwanego "prime time", ale możliwe że da nam jeszcze powody do radości.

Irytujący. Mógł skończyć mecz z asystą i bramką, gdyby Dest wykorzystał jego dogranie (notabene, po znakomitej akcji) w 35' i gdyby wykorzystał rzut karny. Nie zrobił tego jednak, poza tym zaliczył najwięcej w drużynie, bo aż 21 strat. Co i rusz wikłał się w niepotrzebne dryblingi, zaś w rozegraniu był wybitnie niedokładny (74% dokładnych podań, najmniej z całego zespołu). Ewidentnie przydałby mu się odpoczynek.

Fatalna zmiana. Przez ponad pół godziny gry nie zaliczył nawet jednego udanego dryblingu, nie mówiąc już o strzałach. Widać było gołym okiem, że brakuje mu rytmu meczowego i ogrania na najwyższym poziomie. Po błyskotliwym skrzydłowym z presezonu pozostało już tylko nikłe wspomnienie.

Nie grał zbyt długo, ale zdążył zapisać się w kronice meczowej, wykazując się dużą aktywnością, ale też... marnując piłkę na 1:1 w 98' minucie. Być może od wchodzącego do drużyny 17-latka nie można wymagać na tyle zimnej krwi, jednak wystarczyło tylko odrobinę lepiej trafić w piłkę...

Bez oceny, grał za krótko. Mógł to jednak być jego ostatni występ w barwach Barcy, patrząc na kilka jego zagrań i przyjęć piłki.