Nie zawinił przy obu golach Granady. Nie miał też za wiele pracy czysto bramkarskiej. Można do niej zaliczyć wyjście przed pole karne w 91’, kiedy to zatrzymał dobrze zapowiadającą się kontrę gospodarzy, ale wybił piłkę na tyle niefortunnie, że ta trafiła pod nogi rywala. Na szczęście przeciwnik nie zdecydował się na lobowanie Niemca. Przy grze nogami poprawnie. Należy tu wyróżnić dalekie podanie do Roberto w 15’ i długą piłkę do Pedriego w 36’.

Pierwsze koty za płoty po sporej przerwie. Brak ogrania oczywisty, co wychodziło przy braku decyzji wykonania przyspieszającego podania w 1’ i 32’ do Trincao czy zagraniu do nikogo w 3’. Zabrakło mu też czujności w 33’ po stracie Umtitiego, gdyż przegrał walkę o pozycję ze strzelcem bramki. Na plus przejęcie piłki w 2’, niezłe wrzutki w 5’ i 53’, dwójkowa akcja z Trincao w 40’ i pociągnięcie akcji zakończonej przez niego strzałem w 42’. Niestety Roberto zszedł z kontuzją w 57’, a więc czeka go kolejna przerwa od gry, a po powrocie przerzucanie przez płot kolejnych sierściuchów.

Aktywny zarówno w obronie jak i w ataku. Dominował w powietrzu, czego przykładem są wygrane pojedynki główkowe w defensywie (2’, 26’, 69’, 80’, 88’, 93’), zaś w ofensywie dochodził do pozycji strzeleckich, ale był nieskuteczny (8’, 28’, 30’). Miał również jedną okazję po strzale nogą, jednak bramkarz gospodarzy wybronił jego uderzenie (84’). Jeśli chodzi o główne zadania obrońcy, to wywiązywał się z nich dwojako. Zanotował kilka interwencji, z których na uwagę zasługują te z 38’ i 67’, czyli przecięcia prostopadłych podań, ale miał też problemy, głównie z Kennedym (35’, 39’). Bura należy się również za sprokurowanie niebezpiecznej sytuacji w 105’, na jego szczęście sędzia odgwizdał faul i Granada nie mogła ruszyć na bramkę Ter Stegena.

Wszystko nieźle się układało do 33’, kiedy to sprezentował gola gospodarzom. Nie był może tak aktywny jak Araujo, ale grał poprawnie – odbiory w 11’ i 16’, upilnował linię spalonego w 31’ i był poprawny przy wyprowadzeniu piłki w 1’ i 21’. Jedynie można się przyczepić do zbyt łatwego odpuszczenia Soldado w 20’, kiedy to na dokładkę nie udało mu się zablokować dośrodkowania. Był to pierwszy i ostatni sygnał mówiący, że Francuz nie jest w pełni sprawny motorycznie. Sposób, w jaki stracił z radarów Soldado w 47’, a następnie kompletnie poddał wyścig z napastnikiem Granady wołał o pomstę do nieba. Daleka droga przed nim do powrotu na poziom, na którym już był.

Dwie bramki, w tym rasowe golazo, a także asysta, to wisienki, świeczki, sztuczne ognie i sam tort ze spotkania z Granadą. Jedyny minus można postawić przy Albie za stratę w 52’ i brak zablokowania strzału w 55’. Poza tym generował zagrożenie pod bramką rywala niemal przez cały mecz i choć można zwrócić uwagę na małą skuteczność jego podań w pole karne, to jednak trzeba zauważyć, że wciśnięcie piłki w gąszcz nóg i głów rywali w taki sposób, by to partner Alby przeciął piłkę, graniczyło w większości przypadków z cudem. Udało mu się to w 100’, asystując Griezmannowi i był bardzo blisko tej sztuki w 96’, jednak milimetrów brakło Braithwaite’owi do przecięcia podania. Poza tym Alba był kluczowy w 108’, przy golu De Jonga, gdyż to on przyspieszył akcję, zagrywając do Messiego. W obronie brawa za powrót w 99’ i odbiór na własnej połowie. Kapitalny mecz Alby.

Można było odnieść wrażenie, że im mniej siły miał rywal, tym lepiej grał De Jong. Pierwsza połowa była niemrawa w jego wykonaniu, zabrakło konkretów. Za pierwsze 45 minut można go wyróżnić głównie za grę w obronie (2’, 31’, 45’). Początek drugiej połowy objawiał się u Holendra dużą frustracją, ale z czasem coraz mocniej skupiał się na grze, co przynosiło efekt. Do dobrej gry w obronie dorzucił kilka napędzających akcje podań (56’, 62’ i 85’). Drugą część spotkania zakończył największym błędem, który popełnił w meczu – w 90’+4 podawał niecelnie, co rozpoczęło kontrę rywala, która mogła zakończyć się golem. Jednak w dogrywce wszedł na wyższy poziom, zdobył bramkę, a w 113’ napędził z Destem akcję bramkową.

Typowy mecz Busquetsa. Dobre momenty przeplatał złymi. Na plus przyspieszenie akcji drużyny w 5’, 9’, 12’, 13’ czy odbiory piłki w 7’, 32’, 66’, 67 czy 68’. Miał jednak momenty „zawieszenia” – w 20’ nie upilnował rywala w polu karnym, który miał dobrą pozycję do oddania groźnego strzału na bramkę Ter Stegena, na szczęście z tego nie skorzystał i posłał futbolówkę poza światło bramki. Tracił również piłki na własnej połowie lub w okolicach środka boiska (26’, 52' czy 68’).

Bardzo dobre zawody w jego wykonaniu. Kilkukrotnie udało mu się napędzić akcje Barcy (2’, 7’, 18’, 53’ czy w 57’). Zanotował też kilka, udanych powrotów na własną połowę (16’, 50’, 52’, 90’+2 oraz 96’). Jego najpoważniejszym błędem był „kanał”, który dostał w 55’ i odpuszczenie rywala oraz pozwolenie Granadzie na wyjście z kontrą w 72’. Nota bardzo dobra. 

Czasem był zbyt wolny i przewidywalny, co prowadziło do strat (18’, 37’ czy 45’), ale miał parę momentów, jak prostopadła piłka do Griezmanna w 2’, wrzutka na głowę Araujo w 4’ czy krótkie, kluczowe odegranie do Messiego w 61’. Dwukrotnie pech dał mu o sobie znać – w 7’ z trudnej pozycji dobijał strzał, ale bramkarz sparował uderzenie, zaś w 62’ huknął w poprzeczkę. Szkoda, że żaden z tych strzałów nie wpadł.

Dużo, prostych strat po jego stronie, ale po raz n-ty był kluczowy – to jego podania z końcówki drugiej połowy doprowadziły do wyrównania i dogrywki (88’ i 90’+2). Przy lepszej skuteczności Araujo, Messi już wcześniej mógł zanotować choć jedną asystę, a co więcej samemu wpisać się na listę strzelców, jednak jego strzały były bronione (7’, 23’, 61’, 84’, 96’), a jeden z nich trafił w słupek (90’). Oddał jeszcze jeden strzał w 108’, który bramkarz wypluł, co skrzętnie wykorzystał De Jong, zdobywając gola.

Wspomnienie o jego pomocy w defensywie to pewnik, zupełnie jak nowe podatki. O tyle dobrze, że Francuz zaczyna dokładać do tego argumenty w ofensywie. Dwa gole i dwie asysty, bilans przebijający dokonania Alby. Do tego uczestniczył w akcjach ofensywnych, kończąc je uderzeniem na bramkę (2’, 12’ i w 82’) czy biorąc udział w grze wzajemnej na połowie rywala (36’, 43’, 62’, 81’ czy 97’). Mimo że to od jego niecelnego podania rozpoczęła się kontra na 0-2 dla Granady, to jednak z nawiązką naprawił ten błąd, walnie przyczyniając się do awansu Barcelony do półfinału. Zawodnik Meczu.

Miał niezłe minuty po wejściu, co rusz podłączając się do akcji ofensywnych (59’, 60’, 66’). Brakowało jednak dokładności. Statystycy zaliczyli jednak Destowi kluczowe podania, ale faktem jest, że odbiorcy jego zagrań wykonali większą robotę od Amerykanina. Następne minuty to większa koncentracja w poczynaniach defensywnych. Zanotował kilka ważnych interwencji, jak choćby w 82’, kiedy pomógł Araujo zakończyć akcję rywala. Ktoś mówi o koncentracji? A co ze sprokurowanym karnym w 102’? Czy powinna być 11-stka, czy nie, nieważne. Ważne jest to, że Dest przegrał wtedy walkę o pozycję, więc tamta sytuacja idzie do listy grzeszków byłego gracza Ajaksu. Odkupił jednak ten błąd, napędzając akcję bramkową w 113’ wspólnie z De Jongiem. Ogólnie niezła zmiana.

Konkretny w swojej grze. Dobrze współpracował z partnerami (66’, 89’, 97’ i 113’), próbował szarpać, grając 1 na 1 (68’, 90’+1) i w końcu oddał bombowy strzał, który wylądował na poprzeczce (87’). Jedynie można mieć zastrzeżenia do nieudanego podania w pole karne w 108’ do Messiego.

Najsłabszy ze zmienników, ale nie można powiedzieć, że było to złe wejście. W 71’, 74’ i 113’ uczestniczył w grze wzajemnej z powodzeniem. W 96’ był o włos od przecięcia podania Alby w polu karnym. Bura jedynie za niecelny strzał głową w 90’ – wydaje się, że mógł lepiej złożyć się do strzału.

On również nie zawiódł jako zmiennik. Co prawda rozpoczął od straty w 78’, ale potem było już lepiej. Udanie rozciągał grę w 84’ i 107’ i odpowiedzialnie grał w obronie. Brawa za ważny powrót w 84’ i zastopowanie kontry wślizgiem i za skuteczny pressing w 119’.

Granada totalnie spuchła po wejściu Lengleta, tak że ten nie miał wiele roboty. Wygrana główka w 112’ to jedyna warta odnotowania akcja z jego udziałem. Dlatego bez oceny.