Pozytywny debiut, ponieważ na zero z tyłu, co zawsze musi cieszyć bramkarza. Nie miał zbyt wiele pracy, właściwie można wyróżnić tylko obronę strzału z dystansu prosto w niego oraz komiczną interwencję, gdzie po zagraniu Martina piłka przeszła mu między nogami. Na szczęście była asekuracja. 

Francuz nie odpoczywa również w nowym roku. Trudno się dziwić, ponieważ na tej pozycji nie ma właściwie konkurencji, a jego przygotowanie fizyczne mu na to pozwala. Bywał groźny z przodu, bardzo pewny na tyłach. Potrafił grać na jeden kontakt, regularnie pojawiał się w okolicach finałowej tercji i udanie pracował na całej długości boiska. Oby tak dalej.

Kibice i trenerzy bardzo za nim tęsknili. Powrót przeciągnął się do nowego roku, ale jeżeli ze zdrowiem Urugwajczyka będzie wszystko w porządku to będzie nieocenionym wzmocnieniem linii defensywnej. Silny, szybki, miał również swój udział przy bramce. Pomimo tego, że zdarzyło się kilka niecelnych podań, to kilkukrotnie rozciągnął grę długim podaniem i spisał się naprawdę dobrze.

Nie miał wiele pracy, ale i tak wywiązywał się z niej bezbłędnie. Podzielił się minutami z dwa razy młodszym od siebie kolegą i dzięki temu obaj zagrali wspólnie z Araujo, co z pewnością przysłuży się szybszemu zgraniu, nowej, wzmocnionej linii defensywnej. Sam występ jak najbardziej solidny, dobry w wyprowadzeniu, choć w defensywie nie musiał zbyt wiele robić. 

Kiedy ma grać i elektryzować kibiców jak nie w takich właśnie meczach? Znów mamy powody do narzekań, głównie z powodu akcji z polskim bramkarzem. Poza tym mniej odważny i bardziej skupiony na dokładności od Kounde. Wciąż jednak nie przekonuje, przeciętnie. 

Kolejny słaby występ Holendra. Zarówno jego poruszanie się po boisku, jak i zagrania były w większości powolne, asekuracyjne i niewiele wnoszące do przebiegu spotkania. Mimo desygnowania go przez Flicka na pozycję najwyżej ustawionego pomocnika, to akcji ofensywnych z jego udziałem było niewiele. W defensywie nie zaliczył żadnej interwencji, nie angażując się w pressing, czy pojedynki bezpośrednie z czwartoligowcami. Schowany pomiędzy linią ataku a pomocy często nie wracał po stracie piłki przez zespół. Zdecydowana większość piłek była przez de Jonga zagrywana do tyłu i do boku, a przegląd pola kulał w jego wykonaniu. Nawet, gdy swoim szybszym wyjściem z własnej połowy mógł napędzić akcję Barcelony, to zamiast zagrać przyspieszające podanie, zagrywał bezpiecznie do tyłu lub boku - 40’ czy 61’, Zaliczył kilka złych podań,  kończących się stratami - 13’, 14’, 27’, 41’, 64’, w polu karnym Barbastro był widziany rzadko, natomiast gdy dostawał podanie, to piłkę tracił - 29’, 33’. Potrafił sam potknąć się o własne nogi (37’), stracić futbolówkę na własnej połowie, czy to przez niecelne podanie (83’), czy uwikłanie się w pojedynek z przeciwnikiem (38’). Były też lepsze zagrania - od wrzutki do Araujo przed bramką Garcii (21'), wypuszczenia na skrzydło Pedriego (20’), Martina (26’), (39’), Fernandeza (84’, 90’), czy grę kombinacyjną 67’-71’. Ogólnie na tle IV ligowego zespołu Frenkie de Jong wypadł słabo i nie jest to wynikiem tylko niecelnych podań, strat i spowalniania gry, ale przede wszystkim braku zaangażowania w każdym aspekcie.

Idealny mecz dla rezerwowego w tym sezonie Hiszpana. Pokazał się z dobrej strony, szczególnie w ofensywie, gdzie strzelił pierwszą, najważniejszą bramkę w meczu. Barcelona po powrocie do zasady 1:1 w FFP chętnie pewnie wysłuchałaby za niego ofert, a taki występ z pewnością przysłuży się zwiększeniu jego wartości.

W tym sezonie Pablo Torre ma niebagatelną średnią udziału w golu co 49 minut. Wykorzystuje niemal każdą otrzymaną od trenera szansę. Po raz kolejny udowodnił, że stałe fragmenty gry są jego najmocniejszą stroną, ale tym razem dorzucił też fantastyczną asystę po zagraniu z pierwszej piłki oraz umiejętność skutecznego ustawienia się w pressingu, co poskutkowało kolejnym golem. Na chwilę publikacji tego artykułu Barcelona nie ma w kadrze dwóch, dość istotnych zawodników i taka forma Torre pozwala mieć nadzieję, że jakość zespołu nie spadnie tak drastycznie. 

Dobrze kontrolował mecz i przy korzystnym wyniku słusznie oszczędzony. Hiszpan jest w dobrej formie i kiedy za parę dni będziemy grać o finał Super Pucharu potrzebujemy najlepszej jego wersji. Potrafił grać między liniami, kreować akcje i zagrywać w pole karne. 

Niewiele mu w tym meczu wychodziło, po ostatniej kontuzji nie jest już tym samym zawodnikiem, co w zeszłym sezonie. Cieszy jedynie zaangażowanie, które nigdy nie słabnie i intensywność, którą oferuje. Mecz do zapomnienia, trzeba się udać na poszukiwania formy. 

Lewy doskonale zaczął rok, dublet i wykorzystane obie sytuacje, z pewnością pomogą mu odzyskać utraconą gdzieś w grudniu pewność siebie, o czym sam wspominał w wywiadzie. Od skuteczności jedynej nominalnej dziewiątki w klubie będzie bardzo dużo zależało na wiosnę. 

Jego wejście mogło się podobać. Gavi przypominał tu swoją wersję sprzed kontuzji - przede wszystkim grał odważnie, regularnie notował interwencje w defensywie, wygrał aż 11 pojedynków. Potrafił też przyspieszać akcje, zapewnił dynamikę i szybsze przesuwanie ataków. Aktywny, w ciągłym ruchu, do tego czterokrotnie faulowany. Oby tak dalej.

Po wejściu zapewnił spokój z tyłu, udanie rozgrywał, grał między liniami i przyspieszał ataki. Solidne minuty.

Słabo. Wyglądał ociężale, często zbyt długo zwlekał z decyzją czy oddaniem strzału. Nie ma już w nim tej iskry czy bezpośredniości. Wejście na minus.

Wejście bez większej historii, nota wyjściowa.

Pierwszy zawodnik z rocznika 2008, który zadebiutował w pierwszym zespole Barcelony. Wejście jak najbardziej solidne. Toni starał się przyspieszać akcje, rozgrywać. Raz przytomnie wypuścił na skrzydle Fermina, a później sam stworzył mu dogodną okazję. Brawo, pozytywne minuty.