Wrócił stary Pena, ale niestety nie ten dobry. Dwie stracone bramki, przy obu mamy solidne podstawy do uwag w kwestii ustawienia i jakości interwencji. Bramkarz odwracający głowę podczas sytuacji sam na sam? Przy podaniach też nie było wymaganej na tym poziomie jakości. Tylko jedna celna długa piłka. Po przebłysku w meczu z Realem Madryt nie ma już śladu, a cała pewność siebie zdobyta w tamtym spotkaniu ulotniła się. Oby nie bezpowrotnie.

Bardzo dobry mecz Francuza, który nie przestaje nas zaskakiwać wachlarzem swoich umiejętności. Po zeszłosezonowych narzekaniach na grę na prawej stronie defensywy nie ma już śladu, mamy za to olbrzymi wzrost jakości i efektywności w grze na tej pozycji, głównie do przodu. Jules grał bardzo inteligentnie, wszystkie jego podania były dokładne i przemyślane, do tego aż trzy z nich zakończyły się asystą. Do meczu idealnego zabrakło drużynie czystego konta i lepszej interwencji przy drugim trafieniu dla gospodarzy. Zdarzyło mu się też przegrać parę pojedynków z 17 letnim Maksimovicem.

Włożył głowę, tam gdzie niektórzy nie włożyliby nogi, co okupił kilkoma szwami na twarzy. Po tym głównie zapamiętamy występ Cubarsiego, bo właściwie nie ma się do czego przyczepić. Raz został łatwo ograny w polu karnym, ale akcja Crveny i tak była spalona. Rywale raczej nie sprawiali mu więcej istotnych problemów. Wydaje się też, że będzie gotowy już na najbliższy ligowy mecz tuż przed przerwą reprezentacyjną.

Do bardzo dobrej gry w defensywie po raz kolejny w tym sezonie Ligi Mistrzów dołożył trafienie. Bramka ta była dość istotna, bo po niezłym początku w wykonaniu gospodarzy, Barcelona nie miała jak napocząć rywala. Z pomocą przyszedł niezawodny Bask, który w tym sezonie wyrasta na lidera formacji, która najczęściej łapie przeciwników na spalone w tych rozgrywkach.

Słaby występ, na tle niezbyt wymagającego przeciwnika. To on najpierw stracił piłkę, a następnie złamał dobrze ustawioną linię defensywną przy pierwszej bramce Crveny. Po za tym nie dawał praktycznie nic w ataku, chociaż trzeba uczciwie przyznać, że całe show skradł Kounde poruszający się na drugiej flance. W obliczu braku lepszej konkurencji dla Balde, to Gerard dostaje minuty, kiedy przebojowy Hiszpan potrzebuje odpoczynku. Najsłabsze, obok bramkarza, ogniwo Barcelony w tym meczu.

Poprawny mecz Holendra, który nie wyróżnił się niczym szczególnym. W olbrzymiej większości ograniczył się do krótkich podań do boku, chociaż odnotowaliśmy parę przyspieszających piłek, również w pole karne. W defensywie wydawał się dość apatyczny i niezdecydowany. Potrzebuje jeszcze czasu, by złapać rytm meczowy i większą pewność po długotrwałej kontuzji.

Nie dziwi powołanie do seniorskiej kadry narodowej, tylko ślepiec nie zauważyłby znakomitej formy Hiszpana i jego niebywałego wręcz progresu w tym sezonie. Po raz kolejny biegał jak szalony notując całe mnóstwo skutecznych interwencji defensywnych. W rozegraniu był bardziej konkretny od Holendra, udało mu się nawet zanotować kluczowe podanie. Oby tylko zdrowie dopisywało, bo po raz kolejny się powtórzymy - obecnie ciężko sobie wyobrazić wyjściową jedenastkę bez niego.

Zaliczył tak zwany pusty przelot, ale nie był to zły mecz młodego Hiszpana. Był aktywny, próbował strzałów i dośrodkowań, które jednak nie stwarzały takiego zagrożenia jak zwykle. Rozegrał pełne 90 minut i nie brakowało mu ochoty do gry przez całe spotkanie. Nie schodzi ze swojego wysokiego w tym sezonie poziomu.

Zaskakująco mało było Pedriego w tym spotkaniu, ustawiony wyżej na pozycji klasycznej '10' notował mniej podań i rzadziej uczestniczył w grze zespołu niż zwykle. Nie był to jednak zły występ, Pedri zanotował aż 3 kluczowe podania i uczestniczył aktywnie w konstruowaniu akcji. Często schodził do skrzydeł i zabierał za sobą obrońców, wychodząc na wolne pola. Przy powrotach i rosnącej formie pozostałych pomocników trener może lepiej zarządzać minutami tak często eksploatowanego Pedriego.

Dla Brazylijczyka to był po prostu kolejny dzień w biurze. Jest w tym sezonie niesamowicie regularny i stanowi główny motor napędowy drużyny. Garść liczb: dwa kluczowe podania, kolejne dwie asysty oraz ładna bramka po plasowanym strzale. O skokach pressingowych czy pracy w defensywie nie ma co wspominać, bo to podstawa w grze Raphy. Zmieniony jako pierwszy, ale w dowodzie uznania i oszczędzania zdrowia. Kluczowy.

Robert był znów tam, gdzie być powinien. On to po prostu ma. Dwa razy dołożył nogę do pustej niemal bramki. Zabrakło precyzji w innych sytuacjach, brakowało też tego czucia piłki i zwykłego utrzymania się przy niej. Gospodarze bronili bardzo głęboko i Robert miał mało kontaktów z futbolówką. Najważniejsze, że jego seria została wznowiona i oby trwała w najlepsze.

Bardzo dobre wejście z ławki, właśnie takiej postawy oczekujemy od wchodzących zawodników. Oprócz trafienia zanotował również piękny strzał w poprzeczkę. Do tego jak zwykle sporo pracy w pressingu, defensywie i wychodzenia na wolne pole. Brawo.

Kolejna dobra zmiana, technika użytkowa Hiszpana i jego swoboda z piłką przy nodze może imponować. Wprowadza spokój przy jednoczesnej nutce finezji. Tym razem zabrakło jakiegoś mocniejszego akcentu.

Wszedł przy właściwie rozstrzygniętym już wyniku, ale brak jakichkolwiek interwencji w defensywie i kolejna stracona bramka burzy nam obraz jego meczu.

Powoli wchodzi na coraz dłuższe fragmenty i powoli rośnie również jego pewność siebie i forma. Akurat w tym meczu nie wyróżnił się niczym szczególnym, ale dla każdego cule oglądanie po tak długiej przerwie swojego ulubieńca na boisku wywołuje uśmiech na ustach.

Jedyna zmiana, której Flick może żałować, ale nie z powodu postawy Victora. Hiszpan zmienił Roberta, który miał okazję na setną bramkę w Lidze Mistrzów i poza pracą w pressingu nie pokazał niczego godnego odnotowania.