Co z tym Alvesem?

Choć nic jeszcze nie jest przesądzone, to wydaje się, że najprawdopodobniej po tym sezonie drogi Daniego Alvesa oraz FC Barcelony rozejdą się na dobre po kilku latach obfitujących w sukcesy. W związku z tym niemal każdemu culé nie są obce rozmyślania nad tym, kto będzie w stanie zastąpić Brazylijczyka na jakże ważnej pozycji prawego obrońcy – wszak to ten zawodnik jest często w najbliższym otoczeniu gwiazdy drużyny Leo Messiego, zapewniając mu komfort gry i wspomagając go w rozegraniu na małej przestrzeni. Ten tekst nie będzie typowym wróżeniem z fusów, w związku z tym zabraknie tu konkretnych nazwisk oraz przewidywań transferowych – te kwestie pozostawiam Wam, drodzy czytelnicy. Tym, na czym postaram się skupić, będzie analiza gry Alvesa oraz ewentualny profil następcy, który mógłby zapewnić zespołowi możliwie największą jakość.

Defensywa

Jak wszyscy dobrze wiemy, Dani jest bardzo elektryzującą postacią w obecnym futbolu i wokół jego występów narosło sporo mitów – tak pozytywnych, jak i negatywnych. Pomimo specyfiki pozycji prawego obrońcy w Barcelonie warto na pierwszy plan wysunąć zagadnienia związane z defensywą. Krótko mówiąc: „Jak Alves radzie sobie w obronie?”

Jest to kwestia dość złożona. W każdym razie portale statystyczne nie pozostawiają wątpliwości – Dani jest najlepszym obrońcą w Lidze BBVA w aspekcie liczby udanych bezpośrednich odbiorów na mecz*. Prowadzi tutaj zdecydowanie ze średnią 4,3 udanego bezpośredniego odbioru na spotkanie. Kolejni w klasyfikacji są Luisinho z Deportivo La Coruña (3,6 odbioru na mecz) oraz Dani Carvajal (3,3 odbioru na mecz).

Statystyka bezpośrednich odbiorów wśród obrońców Ligi BBVA:

W związku z tym widać jak na dłoni poważną jakość, którą Brazylijczyk pokazuje w tym aspekcie. Tak duża średnia jest możliwa dzięki charakterystyce gry Daniego. Jest on bardzo agresywnym, nieustępliwym i zdyscyplinowanym defensorem, który bardzo często dąży do bezpośrednich pojedynków. Można go nawet określić mianem „Messiego obrony” – tak jak Leo pragnie regularnie dryblować i mijać rywali, tak Alves non stop chce doskakiwać do przeciwnika i spróbować odebrać mu piłkę, co przy jego poprawnym ustawieniu zazwyczaj kończy się albo udaną interwencją, albo faulem – rzadko czymś pomiędzy.

Teoretycznie zatem można zamknąć ten wątek i ogłosić Daniego najlepszym grającym 1 na 1 defensorem w La Liga, ale sprawa nie jest do końca tak prosta, o czym wspomniałem na początku artykułu. Istnieje bowiem również statystyka „dribbled past”, którą w wolnym tłumaczeniu można wyjaśnić jako „bycie ogranym/przedryblowanym”. Analizując więc te dane, można zauważyć, że przy wykorzystaniu tych samych kryteriów, co w przypadku obliczania średniej odbiorów, Alves jest jednym z najczęściej ogrywanych defensorów w lidze hiszpańskiej. Co prawda prowadzi Luisinho (2,1 ogrania na mecz), ale nasz zawodnik zajmuje w tym niechlubnym rankingu drugą pozycję (ex aequo z Junfranem z Deportivo) ze średnią 1,5 ogrania na spotkanie.

Statystyka bycia przedryblowanym przez rywala wśród obrońców z Ligi BBVA:

O czym to świadczy? Na pewno o wyjątkowym ryzyku, którym obarczona jest gra Daniego. Aktywny w kreacji i przebywający na połowie rywala, często znajduje się w sytuacjach ekstremalnych, w których zdarza mu się ponosić porażkę – jest to pewne usprawiedliwienie takiego stanu rzeczy. Zresztą potwierdza to tylko przykład innego obrońcy z dużą średnią tak wygranych, jak i przegranych pojedynków, czyli Luisinho. Z drugiej jednak strony ta statystyka pokazuje obosieczność stylu gry Alvesa – obok częstego wygrywania pojedynków i wywierania nieustannej presji na rywalu widzimy podejmowanie momentami złych decyzji i narażanie drużyny na groźne sytuacje, które pojawia się z bardzo dużą częstotliwością.

Ostatnim aspektem, który trzeba wziąć pod uwagę, jest dyscyplina Brazylijczyka, czyli jak często popełnia on faule i dostaje upomnienia indywidualne. Niestety również w tym aspekcie Dani plasuje się w czołówce ligi hiszpańskiej, zajmując siódme miejsce wśród obrońców pod względem liczby popełnionych fauli (1,7 przewinienia na mecz).

Statystyka popełnionych faul wśród obrońców z Ligi BBVA:

Na szczęście dużo lepiej wygląda statystyka kar indywidualnych. Tutaj Dani okupuje całkiem niezłe 27. miejsce (5 żółtych kartek oraz 1 czerwona). Świadczy to o tym, że jeśli już Brazylijczyk popełnia faul, to dzieje się to w bezpiecznym sektorze boiska bądź robi to w sposób na tyle umiejętny, że unika upomnienia.

Statystyka kar indywidualnych wśród obrońców z Ligi BBVA:

Ofensywa

Mając już za sobą postawę Alvesa w destrukcji, warto spojrzeć na to, za co w większości przypadków Brazylijczyk jest chwalony, czyli ofensywę. Skupimy się tutaj na trzech aspektach: kluczowych podaniach, udanych dryblingach oraz bezpośrednich stratach piłki.

Jeśli chodzi o kluczowe podania, to jak słusznie się domyślacie, Dani jest pod tym względem jednym z najlepszych obrońców w Lidze BBVA. Wiele już przewinęło się dyskusji na temat „strącania gołębi” i „podań do nikogo”, ale liczby nie pozostawiają wątpliwości. W tym sezonie Alves zdecydowanie ograniczył próby ryzykownych i często bezproduktywnych dośrodkowań z głębi pola, zastępując je krótkimi centrami. Wynikiem tej ewolucji było zwiększenie procentu udanych podań i ograniczenie strat. Wymownym faktem jest, że z 29 kluczowych zagrań Daniego w lidze hiszpańskiej aż 13 miało swoje miejsce w wyniku dośrodkowań. To prawie 45%, więc opinię o Alvesu wrzucającym „do nikogo” można włożyć na półkę z książkami tuż obok „Mitologii” Jana Parandowskiego. Wracając do liczb, Brazylijczyk zajmuje w klasyfikacji kluczowych podań drugie miejsce (1,3 kluczowego podania na mecz) i ustępuje tylko swojemu rodakowi Marcelo (1,5).

Statystyka kluczowych podań wśród obrońców z Ligi BBVA:

A co z dryblingami? Pozycja prawego obrońcy w Barcelonie to duże pole do popisu dla potrafiącego dryblować obrońcy, zwłaszcza jeśli tak dużo czasu spędza on na połowie rywala oraz potrafi otrzymać precyzyjne długie podanie „na dobieg”. Tutaj pozornie można wysnuć wniosek, że Dani trzyma solidny poziom. Wszak w klasyfikacji obrońców La Liga z największą liczbą podejmowanych prób znajduje się na niezłym 9. miejscu. Próby są może i chwalebne, ale niestety z efektywnością jest dużo gorzej. Jeśli chcemy spojrzeć na udane dryblingi w wykonaniu Brazylijczyka i sklasyfikować go na tle innych obrońców, to dostrzeżemy go na 15. miejscu, jednak najgorsza jest procentowa skuteczność Daniego, która pokazuje skalę problemu. Alves zalicza dokładnie dwa razy tyle nieudanych dryblingów co udanych (0,6 udanych do 1,2 nieudanych, co daje ledwie 33%). Rzadko który obrońca w lidze hiszpańskiej ma tak słabą statystykę udanych dryblingów. Jedynie Eneko Boveda z Eibaru może „popisać się” aż trzykrotnym stosunkiem udanych dryblingów do nieudanych (0,3 udanych do 0,9 nieudanych, co daje tragiczne 25%). Czołowi obrońcy balansują w okolicach 45-60% skuteczności.

Statystyka udanych dryblingów wśród obrońców z Ligi BBVA (>1 próby na mecz):

Krótko mówiąc, Alves nie daje zespołowi dobrej jakości jako drybler, potrafiący zrobić przewagę na skrzydle w odpowiednich momentach.

Na koniec zostawiłem straty spowodowane bezpośrednim odbiorem piłki przez rywala. Są to te błędy, które oceniane są najsurowiej, ponieważ najczęściej stają się zaczątkiem kontrataku oraz popełniający je gracz jest automatycznie wyłączony z akcji defensywnej. Jak w tym przypadku wygląda Dani? Niestety bardzo słabo. Zajmuje trzecie miejsce ze średnią 0,9 straty na mecz. Wyprzedzają go jedynie wspomniany już Boveda (1 strata) oraz Juanfran z Deportivo (1,2 straty). Dodatkowo można przytoczyć tutaj statystykę złej kontroli piłki obrońców**, w której to Dani zajmuje trzecie miejsce ex aequo z Albą, De Marcosem i Gayą (1 niedokładna kontrola na mecz), a wyprzedzony jest jedynie przez Rosalesa z Málagi (1,1) oraz Carvajala (1,2). Na tę ostatnią klasyfikację warto jednak spojrzeć pod kątem aktywności i przebojowości ww. graczy. W końcu często najmniej myli się ten, który podemuje najmniej prób.

Statystyka bezpośrednich strat wśród obrońców z Ligi BBVA:

Podsumowanie

Podsumowując te rozważania, możemy zauważyć, że Dani jest prawdziwą gwiazdą zespołu z Katalonii i obrońcą w pewnym sensie unikalnym. Jednocześnie, jak już wcześniej wspomniałem, styl jego gry przypomina miecz obosieczny – Alves jak nikt inny potrafi odebrać piłkę rywalowi, ale przez swoją agresję i zapalczywość z równą łatwością jest ogrywany przez przeciwników. Podobnie z zegarmistrzowską precyzją potrafi stworzyć kolegom okazję do strzelenia gola, ale w aspekcie samodzielnego wypracowania przewagi na skrzydle jest bardzo nieefektywny i notuje dużo strat. Jedynym jego wyraźnym plusem jest zgranie z Leo Messim i pewien automatyzm gry tej dwójki. Nic jednak nie trwa wiecznie i to właśnie następca Brazylijczyka będzie musiał nauczyć się od nowa współpracy z Argentyńczykiem.

Jaki następca?

Co zatem dalej? Klub w poszukiwaniu prawego obrońcy powinien skupić się na kluczowych aspektach, o których mowa w tym artykule, i dokonać odpowiedniego bilansu. Jedno jest pewne. Nie ma obecnie na rynku światowym piłkarza o charakterystyce choćby zbliżonej do Daniego – agresywnego, ryzykującego, z dobrym odbiorem i kluczowym podaniem. Możemy dostrzec tych lepszych w ofensywie – z dobrym ostatnim podaniem lub dośrodkowaniem oraz dryblingiem, jednak ze sporymi brakami w destrukcji, którzy nigdy nie zbliżą się do bariery 4,3 bezpośredniego odbioru na mecz i na pewno nie dadzą drużynie takiej jakości w pressingu, jaką daje Alves. Z drugiej strony znajdujemy solidnych, agresywnych i ułożonych taktycznie graczy, jednak bez odpowiedniej jakości kończących podań lub dryblingu.

Jak pokazała analiza, Dani nie jest geniuszem na swojej pozycji, jednak styl Barcelony został w pewnym sensie na nim oparty i on sam pasuje do niego optymalnie, pomimo swoich wad i braków. Zarząd i trener muszą z pełną świadomością podjąć decyzję o następcy, mając na uwadze konieczność korekty stylu gry i dobraniu do niej możliwie najlepszego zawodnika. Tak jak możemy mówić o erze „przed Xavim” i „po Xavim”, tak moim zdaniem trzeba będzie też podzielić czas na ten „przed Alvesem” i „po Alvesie”.

* - pod uwagę zostali wzięci zawodnicy, którzy wystąpili w minimum 20 spotkaniach w sezonie.

** - błąd spowodowany złym przyjęciem piłki lub błędem przy jej prowadzeniu.