Rodri przełamuje hiszpańską klątwę, której nie potrafili przezwyciężyć Iniesta i Xavi

Hiszpania przez wiele lat musiała czekać na kolejnego zdobywcę Złotej Piłki ze swojego kraju po Luisie Suárezie Miramontesie. Nawet w najlepszych latach w historii tej reprezentacji główna nagroda indywidualna w futbolu omijała wielkie gwiazdy La Rojy ze względu na epokę dominacji Leo Messiego i Cristiano Ronaldo. Tę klątwę przełamał dopiero Rodri.

Luis Suárez zdobył Złotą Piłkę w 1960 roku, a gdy rok później był drugi w głosowaniu, nikt nie mógł się spodziewać, że posucha Hiszpanii potrwa aż 64 lata. Sam Miramontes był dwukrotnie blisko powtórzenia sukcesu, ale w 1964 roku wyprzedził go Denis Law, a rok później – Eusebio i Giacinto Facchetti. Później przez długie lata La Roja nie miała swojego przedstawiciela nawet w czołowej piątce. Dopiero w 1986 roku na podium wylądował Emilio Butragueño, który utrzymał trzecie miejsce rok później. A przecież aż do 1995 roku gracze z Europy mieli ułatwione zadanie, bo tylko oni mogli brać udział w wyścigu po Złotą Piłkę.

Hiszpanie poza wysokim miejscem Butragueño (i czwartą pozycją Míchela w 1987 roku) przez kolejne lata znów nie mieli się czym pochwalić, jeśli chodzi o klasyfikację France Football. Sytuację zmieniło pojawienie się Raúla, który w 2001 roku uległ tylko ostatecznemu triumfatorowi Michaelowi Owenowi. Hiszpanom brakowało przede wszystkim sukcesów na arenie reprezentacyjnej. Te pojawiły się w 2008 roku wraz z kadencją Luisa Aragonésa. La Roja zdobyła wówczas mistrzostwo Europy, a w czołowej piątce wyścigu po Złotą Piłkę byli jej trzej przedstawiciele: Fernando Torres, Iker Casillas i Xavi.

Pech chciał, że już wtedy trwał okres dominacji Leo Messiego i Cristiano Ronaldo, zakończony dopiero 10 lat później. Od 2009 do 2012 roku w czołowej czwórce rozgrywek za każdym razem byli Andrés Iniesta i Xavi. Prime reprezentantów Hiszpanii i okres największych sukcesów kadry nie przełożył się jednak na Złote Piłki, choć do dziś trwają w tej kwestii obszerne debaty, a chyba nikt nie ma wątpliwości, że obaj ci pomocnicy zasłużyli na nagrodę.

Najbliżej był Iniesta w 2010 roku po strzeleniu gola na wage mistrzostwa świata. Pomocnik zebrał wówczas 17,36% głosów (Xavi był trzeci – 16,48%), ale Messi miał ich 22,65%. Podzielenie głosów na dwóch Hiszpanów odebrało im szansę na rywalizację z klubowym kolegą. W pozostałych latach przewaga bijącego wszelkie rekordy indywidualne Argentyńczyka nie podlegała już dyskusji podczas sumowania głosów. A Hiszpanów uprzedzał jeszcze próbujący dorównać crackowi z Rosario Cristiano Ronaldo.

Następne lata znów przyniosły posuchę, jeśli chodzi o reprezentantów La Rojy w czołówce. Zbiegło się to w czasie z pewnym kryzysem Hiszpanii po tłustych latach sukcesów i odejściu wielkich gwiazd. W 2023 roku wysoko w głosowaniu był Rodri, który wygrał rozliczne trofea z Manchesterem City, na czele z Ligą Mistrzów. Już wtedy jego kandydatura do sukcesu była mocna, ale po zdobyciu mistrzostwa świata znów bezkonkurencyjny był Messi. A Rodriego wyprzedzili jeszcze klubowi koledzy Erling Haaland i Kevin De Bruyne. 

Wczoraj los zwrócił Hiszpanom to, co zabrał w 2010 roku. Teraz to reprezentant La Rojy skorzystał na rozłożeniu głosów w przypadku kandydatów Realu Madryt, na czele z Viníciusem. Hiszpanie liczą, że nie będą musieli tak długo czekać na kolejny sukces, jak po triumfie Luisa Suáreza Miramontesa. Młode pokolenie piłkarzy Barcelony z Lamine Yamalem w głównej roli już teraz wzbudza pewne nadzieje w tym zakresie, co podkreślił sam triumfujący Rodri.