Efektywny czas gry rozwiązaniem problemu hiszpańskiej piłki?

Jeśli przepisy zaczynają być wykorzystywane w celach taktycznych, to znak, że trzeba je jak najszybciej zmienić. Dziś zmiany wymagają przepisy o spalonym, rzucie karnym i właśnie o czasie gry. Przepis, który miał zapobiegać osiąganiu korzyści z przebywania na pozycji spalonej, stał się źródłem korzyści z pozostawiania przeciwnika na takiej pozycji. Przepis, który miał nieopłacalnym uczynić faulowanie w polu karnym, stał się źródłem korzyści z takich fauli, a przepis, który miał zapobiegać skracaniu efektywnego czasu gry, jest wykorzystywany, by ten czas jak najbardziej skrócić.

Nie jest tak, że centymetrowy spalony daje korzyść, której atakujący by nie odniósł, gdyby był o te kilka centymetrów dalej od bramki przeciwnika. Nie jest też tak, że to atakujący decyduje o tym, czy jest, czy też nie jest na pozycji spalonej. Dziś o tym decyduje piłkarz drużyny broniącej. Dziś to nie obrońca musi pilnować napastnika, ale napastnik obrońcy. Dziś zadaniem obrońcy nie jest odebranie piłki napastnikowi lub wybicie jej spod jego nóg, ale spowodowanie, by znalazł się na pozycji spalonej. Żeby było śmieszniej, to bardzo często napastnik na takiej pozycji znajduje się tylko przez ułamek sekundy, ale i tak każe się go za postępowanie niezgodne z duchem gry.

Spalony powinien być tylko wtedy, gdy jest z "winy" atakującego i gdy i w momencie podania, i w momencie przyjęcia piłki atakujący był na pozycji spalonej. Spalonego nie powinno być, jeśli wcześniej piłki dotknął broniący. Spalonego nie powinno być po rzutach wolnych wykonywanych na gwizdek sędziego. Spalonego nie powinno być za linią pola karnego, jeśli jest za nią określona liczba (trzech, czterech, może pięciu) piłkarzy broniących. Broniący nie powinien mieć możliwości kontrolowania pozycji spalonej, dlatego pozycja spalona powinna być dopiero wtedy, gdy atakujący każdą częścią swego ciała jest bliżej linii bramkowej przeciwnika od wszystkich graczy przeciwnika z pola. Nie powinno być tak, że akcję przeciwnika można zniweczyć, czyniąc krok w przód.

Rzut karny powinien być tylko wtedy, gdy nieprzepisowe zagranie uniemożliwiło zdobycie gola. Zatrzymanie ręką piłki zmierzającej do bramki nie powinno dawać korzyści, powinno więc skutkować uznaniem gola. W pozostałych przypadkach powinien być rzut wolny z miejsca przewinienia. Nie powinno być tak, że sędzia staje się pobłażliwy dla broniących, gdy faulują w polu karnym, choć taki samy faul popełniony poza polem karnym odgwizdałby na pewno.

Nie widzę powodu, by efektywny czas gry wynosił mniej niż 90 minut. By nie nadwerężać zdrowia piłkarzy, wystarczy znieść limit zmian i dopuścić zmiany powrotne. Kontrolą czasu gry powinien zajmować się dodatkowy sędzia, a zegar powinien być zatrzymywany, gdy piłka opuści boisko lub gdy sędzia główny przerwie grę, a uruchamiany ponownie, gdy piłka zostanie wprowadzona do gry. Zmiany powinny być dokonywane "w locie", a kontrolować je powinien kolejny sędzia. Sędzia główny powinien zajmować się prowadzeniem gry.