Pozytywne i negatywne strony El Clásico w kontekście gry Barcelony

• Xavi ma dużo materiału do analizy po wczorajszym El Clásico
• Barcelona zrobiła krok do przodu w budowie silnego zespołu, ale jednak znów przegrała z Realem i odpadła z Superpucharu Hiszpanii
• Drużyna pokazała kilka pozytywnych aspektów swojego rozwoju w wymiarze kolektywnym i indywidualnym, ale też potwierdziły się różne problemy ekipy, niektóre trapiące ją od dłuższego czasu

Poprawa mentalności

Pierwsze pół godziny meczu było dla Barcelony bardzo nijakie, ale później Katalończycy wzięli się w garść i byli w stanie przejąć inicjatywę oraz grać znacznie odważniej niż na początku. Barça już niemal do końca spotkania podejmowała ryzyko. Znów ujawnił się jej uśpiony gen zwycięzców, którzy idą po wszystko.

El Clásico ostatecznie nie zakończyło się sukcesem, ale Barcelona powoli zaczyna odzyskiwać swoją osobowość. Duma Katalonii wreszcie potrafiła zareagować i wyrównywała wynik rywalizacji, podczas gdy wcześniej w takich sytuacjach często pogrążała się w apatii i niemocy. Tymczasem w pojedynku z Realem Barcelona wierzyła w swoje możliwości i dążyła do dominacji nad rywalem. Od odpowiedniego nastawienia mentalnego wszystko się zaczyna, więc jest to bardzo pozytywny sygnał dla kibiców Blaugrany.

Wytrzymałość i współpraca

Barcelona jako zespół poprawiła się na poziomie fizycznym, mimo problemów poszczególnych graczy przy przejściu z ataku do obrony. Barça potrafiła, zwłaszcza w drugiej połowie, często zakładać pressing, i lepiej od Realu wytrzymywała trudy rywalizacji. Odzyskała 76 piłek, a przeciwnik - 65. Widać też rozwój w zakresie współpracy przy wymianie piłki. Piłkarze Dumy Katalonii najczęściej wiedzieli, co zrobić z futbolówką, a partnerzy oferowali się zawodnikowi będącemu w jej posiadaniu. Poprawa ataku pozycyjnego i aspektów fizycznych jest dla Xaviego kluczowa, a w El Clásico drużyna zrobiła krok do przodu w tym kierunku.

Powrót nadziei

Barcelona odzyskała w meczu z Realem kilku kontuzjowanych zawodników. Cenny był zwłaszcza powrót Ansu Fatiego i Pedriego, którzy mimo wielomiesięcznej absencji z miejsca potrafili wnieść coś do gry Blaugrany. Pomocnik od razu potrafił odmienić grę drużyny w tak wymagającym starciu jak El Clásico, co najlepiej świadczy o skali jego możliwości. Pedri usprawnił funkcjonowanie zespołu i przypomniał, że może w wielu aspektach przyczynić się do rozwoju ekipy Xaviego. Oddał nawet dwa groźne uderzenia, choć wcześniej był to jeden ze słabszych elementów jego gry. Z kolei Fati udowodnił, że ma dar do strzelania goli, których tak bardzo brakuje Barcelonie.

Postawa Araujo, który był najpewniejszym punktem obrony mimo kontuzji, to kolejny aspekt, mogący wzbudzać nadzieje co do budowy silnego zespołu, opartego na bardzo utalentowanych piłkarzach. Przyszłość może należeć do Barcelony, patrząc też na takich graczy jak Gavi czy Nico, którzy mają całą karierę przed sobą.

Mocniejsza ławka

Powrót kontuzjowanych i dodanie do kadry Ferrana Torresa oznacza też więcej opcji dla Xaviego na odmianę gry drużyny w trakcie spotkania poprzez wykorzystanie ławki rezerwowych. Do tej pory szkoleniowiec musiał korzystać głównie z niedoświadczonych piłkarzy Barcelony B, a skład często odbiegał od wymagań wielkiego klubu. Teraz sytuacja może ulec poprawie, co pokazało El Clásico.

Seria Luuka de Jonga

Barcelonie cały sezon brakuje napastnika gwarantującego gole, a ostatnio skutecznością nieoczekiwanie błysnął Holender. De Jong miał ogrom szczęścia przy swoim trafieniu, ale to nie zmienia faktu, że zdobył bramkę w trzecim meczu z rzędu. Rosły napastnik wciąż ma swoje ograniczenia, ale w 2022 roku wygląda na odmienionego zawodnika. Zaczyna być przydatny przy odgrywaniu piłki, a tylko Fati i Depay strzelili w tym sezonie więcej goli. De Jong jest bardziej pewny siebie i być może odegra jeszcze jakąś rolę w tym sezonie.

Powtarzające się problemy

Ryzyko podejmowane przez Barcelonę wiązało się niestety również z zostawieniem rywalom zbyt wiele miejsca, co było kosztowne podczas kontrataków, które kończyły się golami. Warto pamiętać, że Barça już wcześniej miała jednak kłopoty z obroną szybkich wyjść ofensywnych rywali i pokryciem przestrzeni. Barcelona wciąż popełnia też indywidualne błędy, w dodatku bardzo proste, kosztujące utratę goli. Klub musi również popracować nad solidnością w defensywie, aby cała formacja nie ulegała panice, co nadal się zdarza. Xavi mógł być rozczarowany, że drużyna mimo większego naporu od Realu strzeliła dwa gole, a straciła trzy. Jego drużyna wciąż jest za mało konkretna pod bramką rywala.

Zawodnicy, od których trzeba wymagać, nie rozstrzygają meczów

Dobra gra Pedriego jeszcze bardziej uwidoczniła problemy Barcelony z Frenkiem de Jongiem. 24-latek powinien być naturalnym liderem drugiej linii, a tymczasem lepsze wrażenie robią w tym sezonie Gavi i Nico. Teraz powrót Pedriego może sprawić, że De Jong zasiądzie na ławce. Holender w Klasyku starał się być aktywny, ale jego gra nie przynosiła wymiernych korzyści.

Podobnie jest w przypadku Dembélé. Trudno uznać występ skrzydłowego za jednoznacznie zły, ponieważ Francuz brał na siebie dużą część akcji ofensywnych, zdarzało mu się napędzać grę, a groźne sytuacje wynikały także z jego aktywności. Wymagania wobec Dembélé muszą jednak dotyczyć rozstrzygania takich spotkań ze względu na jego wiek, możliwości, rolę w zespole, a także aspiracje finansowe. 24-latkowi znów brakowało dobrego wykończenia i zakończył El Clásico bez gola czy asysty. Ponadto to właśnie on zaliczył stratę przy trzecim golu Realu, a i przy drugim można mieć wątpliwości, czy nie powinien wrócić za rywalem dogrywającym do Benzemy.

Z grona graczy będących w wieku wskazującym na szczytowy moment kariery więcej można spodziewać się po Depayu. Holender dopiero wraca po kontuzji (podobnie jak Frenkie), ale on też może stracić miejsce w składzie na skutek własnej przeciętnej postawy i lepszej dyspozycji kolegów. W El Clásico po wejściu z ławki początek miał niezły, posłał 2-3 dobre podania, ale gdy trzeba było po raz trzeci odrobić wynik i drużyna go potrzebowała, jego wkład był żaden. Depay wpadł w apatię, od której potrafiła odejść większość zespołu. Holender powinien wziąć przykład ze swojego rodaka Luuka de Jonga, który mimo zmasowanej krytyki potrafił podnieść głowę i poprawić swoją sytuację.

Problemy weteranów

Barcelona traciła gole głównie w wyniku błędów nie młodych graczy, tylko doświadczonych zawodników, którzy powinni prowadzić tych pierwszych. W Blaugranie zbyt często jest wręcz przeciwnie – to młodzi narzucają rytm i prezentują poziom, którego wymaga się od klasowych piłkarzy. Strata Sergio Busquetsa przy pierwszym golu to coś, co zdecydowanie nie może się przydarzyć w takiej rywalizacji. Pomocnik miał też standardowe kłopoty z przejściem z obrony do ataku, co ujawniło się w mizernym powrocie za Fede Valverde przy trzecim trafieniu, a także zaliczył kilka niedokładnych podań przy rozgrywaniu piłki.

Wpadki w obronie miał też Jordi Alba, który niepotrzebnie poszedł „na raz” przy kontrze Casemiro w rozstrzygającej akcji. Występ lewego obrońcy jest jednak niejednoznaczny ze względu na kilka ratujących interwencji oraz asystę. Również Piqué miewał lepsze i gorsze momenty, ale trudno ocenić go wyżej niż Ronalda Araujo. Przy drugiej bramce dla Realu bezlitośnie ograny został inny weteran Dani Alves, choć przez długie fragmenty meczu spisywał się dobrze, a i oczekiwania wobec niego z racji wieku muszą być mniejsze. Punktowe problemy Brazylijczyka zaczęły się przede wszystkim w drugiej połowie, więc Xavi musi mieć na uwadze jego wiek, projektując skład i minuty dla prawego obrońcy. Jeżeli Xavi na poważnie wcieli w życie swoje słowa o stawianiu na najlepiej grających zawodników bez patrzenia na zasługi, liczba szans na grę weteranów i zawodników będących w sile wieku może się zmniejszyć.

Abde Ezzalzouli

Jeden z nielicznych młodszych graczy, którzy zawiedli. Abde dostał szansę od początku drugiej połowy, ale kompletnie nie radził sobie z Ferlandem Mendym. Podejmował złe decyzje, wikłał się w nieudane dryblingi, nie dostrzegając partnerów. Nie bez powodu Xavi zmienił go w dogrywce. Trudno obarczać wielką winą skrzydłowego za porażkę, ale niewątpliwie zrobił on krok wstecz w swoim rozwoju w Barcelonie po udanych występach. El Clásico pokazało wiele braków 21-latka, przede wszystkim w sferze inteligencji boiskowej, której nie da się zastąpić szybkością i zwinnością.